Moeders kunnen intrigerend, irriterend en inspirerend zijn, en dat allemaal tegelijkertijd. Dat nodigt uit tot achterklap, romans en cabaret.
Nico Heimans schreef een stuk n.a.v. ‘Elastiek van boven’, het blog van 8 juni.
Sommige mensen maken nooit wat mee.
Mijn moeder (88) hoort daar niet bij.
In 1981 was zij de honderdduizendste bezoeker van het Albert Heijn filiaal in Tiel.
Zij kreeg toen een fraaie bos bloemen (er zaten o.a. rozen bij) en een grote mand met boodschappen (er zat ook een slagroomtaart bij). Zij vertelt daar nog met grote regelmaat over.
Waar zij nooit over vertelt is het feit dat als gevolg van een inschattingsfout van haar huisarts haar rechterbeen moest worden geamputeerd waarna een lange revalidatieperiode begon.
Dit deed zij opgewekt en vol vertrouwen. Klagen deed ze nooit.
Ook toen vorig jaar haar gezichtsvermogen ernstig achteruit ging niet.
Elke maand een spuit in (!) het oog waarmee ze nog iets kan zien moet algehele blindheid voorkomen…
Als ik langer dan tien minuten in de file moet staan om naar haar toe te gaan en te begeleiden naar het ziekenhuis voor die oogprikken krijgt iedereen om mij heen het te horen.
Jouw verhaal over je moeder drukt mij met mijn neus op het feit Anne: ik heb helemaal niets te klagen… Nico Heimans
4 reacties
Nico,
Jouw verhaal over jouw moeder relativeert het verhaal over mijn moeder. De mijne heeft haar beide benen nog en maar liefst drie ogen. Met dat derde oog ziet zij het ongekende.
Daartegenover staat dat jouw moeder meer geluk had dan zij bij hetzelfde AH filiaal in Tiel. Zij was nummer 99.999. ‘Ik kwam 1 te vroeg’. (Fictie)
Mijn moeder had 7 kinderen, een oom en een neef die bij ons inwoonden, we hadden 4 slaapkamers, een boerderij waar ze meehielp, waste alles nog met de hand en in zo’n grote kookpot op het vuur, geen wasdroger, kookte op een kachel, maakte a…l onze kleren zelf op een trapnaaimachine (ook hoeden en petten), was overal lid van, speelde toneel, was altijd opgewekt en lief, lag nooit op tijd in bed en altijd weer vroeg eruit, gaf alles wat ze had (en dat was niet veel) weer weg aan iemand die het minder ‘goed’ had, iedereen was altijd welkom..Tot ze dement werd en dat heeft zeven jaar geduurd! En dan durf ik weleens te beweren dat ik moe ben….
Ik zag net een uitzending van de NCRV over Wieke Biesheuvel, succesvol columnist van Libelle. Ontzettend aardige en leuke vrouw die met beide benen op de grond staat. Haar vader, mooie Barend, premier van Nederland was de eerste persoon die ontwikkelingshulp voorstelde. Ze vertelde dat haar moeder, ze woonden toen in Aerdenhout, de margarinepapiertjes met een mes afschraapte. Zij had honger geleden in WO II en dat draag je bij je. Haar vader’s idealisme heeft er toe bijgedragen dat ze in het ontwikkelingswerk terecht kwam. Terwijl zij en de interviewer een uitsmijter aten vertelde ze over een ziekenhuis in Zambia waar jaren geen chirurg was en de mensen dood gingen. Wat een lieve vrouw, ik was zo onder de indruk van haar. Maar in dat ziekenhuis worden artsen opgeleid om de eigen bevolking van adequate ziekenhuiszorg te voorzien. Er was een jongen geopereerd en moest om aan te sterken 5000 kcal per dag eten in de vorm van vet voedsel. Hier is het in overvloed (uitsmijter met ham en kaas) en daar is het een probleem. Het gebrek aan vet voedsel. Als je familie arm is geweest draag je dat altijd bij je denk ik. Voedsel weg gooien gaat me altijd aan mijn hart. Ik schrijf dit ook omdat het misschien weer lezers naar jouw blog trekt.
De generatie van onze ouders en grootouders hadden het zwaar vergeleken met ons en waren over het algemeen niet ontevreden met hun leven, ondanks alles. Ik zie veel ontevreden mensen om me heen. Crisis! Er zijn weer ontzettend veel nieuwe TV’s gekocht, ook door mensen die al zo’n platte TV hebben. Ik heb een auto en een motorfiets, kan zo veel eten kopen als ik wil. Toch ben ik elke dag dankbaar dat ik te eten heb. Ik heb helemaal niets te klagen en denk daarbij aan Nico’s moeder en jouw moeder. Jouw moeder heb ik nog goed gekend en ze was een lieve en bijzondere vrouw, dat vond ik als kind al. Vrolijk en geïnteresseerd. @Nico: je hebt mij een bijzonder verhaal verteld over jouw vader en zijn broer en hun contacten met de adel. Een prachtig verhaal vond ik het. ook iets voor een gastblog bij Anne?
Wat een goeie, Kees. Mooi verhaal ook. Ik had van jou wel een mooi verhaal over jouw moeder verwacht, dus je bent weer eens heel verrassend! Goed idde @ Nico!