Schrijver zoekt uitgever

Boer zoekt vrouw en schrijver zoekt uitgever. Zou ook een leuk programma zijn. Ik heb twee manuscripten en daar zoek ik een uitgever voor. Omdat dat tv programma nog niet bestaat, ga ik vandaag naar een schrijfworkshop van Marelle Boersma (www.marelleboersma.nl), auteur van o.a. Vals Alarm, De Babymakelaar en Stil Water. We zijn met zeven deelnemers en ik zal wel de enige zijn die tot voor kort nooit van Marelle gehoord had en geen boek van haar gelezen heeft. Ik heb iets met onbekend terrein.
We moeten de eerste pagina van ons manuscript meenemen. We gaan aan de slag met personages, schrijfstijl, spanning en… de stap naar de uitgever.
De eerste pagina’s van Sophie (Genius Loci) zijn al op mijn Blog verschenen, vandaag ga ik aan de slag met Eva (Terra Incognita).
Hier de eerste versie van de eerste pagina.
Voor ik het vergeet: opbouwende kritiek is welkom!

INBREUK

 Achter een wolk van inkt duikt een octopus op. Sneller dan een vis kan vliegen, vlugger dan een vogel zeilt, schieten glibberslangen door het duister naar mijn keel. Tentakels glijden langs mijn huid.
,,Juf!’’
Ik wankel.
,,Juf, Floris heeft op mijn haar gespuugd.’’
Aan mijn arm plakken vingers. Een kinderhoofd glijdt langs mijn buik. Een seconde? Een kwartier? Ik snak naar adem. Dwing mijn ogen. Een wriemelende zee hoofden met fluisterende monden, armen met wriemelhanden, benen met schuifelvoeten. Kinderen geketend aan stoeltjes. Handen in kastjes, vingers in monden, gefluister, gegiechel, geschuifel, gewiebel. Eén jongen leest met vliegende ogen. Daan. Een meisje wrijft over de tekening van de vluchtende inktvis of ze de wolk weg wil duwen. Fleur. Aan mijn arm kleeft een zeepok. Een blond kind. De kleinste. Ik wil het afschudden. Verman me. Ik ben de juf. Ik dwing mezelf tot vriendelijkheid. Strijk over het gladde haar. Een natte klodder plakt slijmerig aan mijn hand. Met afschuw smeer ik hem terug. Duw Noa naar haar plaats.
De klas reageert niet. Leidt een eigen leven in een glazen stolp. Ik moet verder met de les. De octopus. Mijn stem weigert. Door modder en mist beweeg ik naar het bord. Ik tik met mijn ring tegen het groene schoolbord. Plok. Als ik mijn hand terug trek, zit er een putje in het spiegelgladde oppervlak. Barsten schieten door de groene spiegel. Is het bord van glas? Gehard glas. Veiligheidsglas. Onzichtbaar glas. Ik hoor het mijn vader opsommen, de aannemer. Wie betaalt de rekening? Mijn salaris gaat op aan de hypotheek. Aan Kris. Paniek giert door mijn bloed. Vastgenageld sta ik in een bel van stilte. Kinderogen in mijn rug. Geen kind geeft een kik. De tik. De plok. De barst.
Ze zijn geschrokken.
,,Het geheim van een goed acteur is de beweging.’’ De stem van mijn moeder, de regisseuse.
Ik ben juf. Rug recht. Kin omhoog. Ik draai om. Een marionet.
,,Allemaal naar bladzijde 42 van het boek. Daar zien we de vragen over de octopus. Die gaan we beantwoorden, netjes onder elkaar in je schrift. Denk erom, bij de kantlijn beginnen. Aan het werk!’’
De kinderen buigen over de boeken met de gehoorzaamheid van groep vijf. Ogen volgen regels, handen pakken pennen, het gekras begint, de stilte onderstrepend. Ik klap de zijborden over de barsten. Na schooltijd wis ik de sporen met een bordtekening, de vangarmen van de octopus als dekmantel over de barsten. Geen hond die het ziet, geen haan die ernaar kraait. Nog een week dan is het vakantie. De schoonmaakploeg veegt de borden met ketsende borstels. Niemand weet dat ik Repelsteeltje heet.
,,Juf, is het bord nu stuk?’’
Wout. Lezen kan hij amper, maar geen misstap ontgaat hem. In navolging van zijn vader die boeven in het gareel brengt, wil hij boeven vangen.
,,Juf, zal ik kijken of het bord kapot is?’’ Hij staat al achter zijn stoel.
,,Nee Wout, natuurlijk niet. Aan het werk jij.’’