Oorlog en vrede

Het is een mooie tijd, de hippietijd, love, peace & understanding, flower power en hippiefeesten met paella, kaarsen, kampvuur, liefdesharten in de sneeuw, goochelaars en gitaarmuziek, een halfjaar op ons erf.
Op de grens van ’12 en ’13 gaan wij naar de sneeuw en zij naar de zon, wij twee weken, zij drie maanden, wij doen niets, zij willen alles voor een project in Sri Lanka. De hippie poezen blijven onder mijn hoede tot zij terug zijn. Ik word bedolven onder happy hippie cats love. In Sri Lanka barst de bom.

Noodkreten bereiken ons uit twee kelen, allebei vanuit het verre Sri.
Het is uit met de liefde. Over en uit. Het is oorlog. Hel.
Of ik, of wij alsjeblieft de liefde en goedheid en toverkracht op voorraad hebben de boedel te scheiden.
Als zij dat moeten doen, breekt de hel hier los.

Oef.
Wat te doen.
Man ligt ziek in bed.
Vrouw gaat het hippiehuis in.
De poezen bedelven me onder hun liefde.

Met verweesde ogen kijk ik naar hun bezit, hun hele bezit…, het bezit van wereldreizigers, gepakt in koffers en dozen en ongepakt in boekenkasten, aan kledingrekken, in keukenkastjes, badkamer en zelfs onder het bed.
Alles zou bij terugkeer verhuizen naar hun Utopia, hun trots, hun smeedijzer en liefdesnest, hun paradijs en uitdaging, de boot, een varende boot, nu nog voor anker in Medemblik…

Weg is het, over en uit, weg paradijs.
Ergens in Sri heeft een slang gebeten, is liefde in haat verkeerd.
O o o… laat geen droom verkeren in moord…

I have been there in eigen happy hippietijd en ternauwernood ontsnapt…
10.000 engelen, 10.000 duivels op de hielen, voor zover hemelse wezens voeten hebben…

Wat doe je met een vraag?
Wat doe je met een noodkreet?
Wat te doen?

Wat is het voor werk, die paar koffers en dozen, die boeken en cd’s, die sieraden en petjes, die houten zwaarden en yogamatjes, die doos met bellenblaas en die grote paellapan…

Ik zie haar op haar matje, de gewichtjes in haar had, dansend als een hinde achter de reebok, ik zie hem roeren in de pan, trots op alles wat het leven hem had gebracht, gul en gretig hapjes delend met alle mensen in hun paradijs, ons erf…
Ik zie hen liggen in een hart van sneeuw op ons ijzig grasveld, ik zie hen bellen blazen, grote kleurige bellen dansend door de tuin, hoger en hoger tot ze spatten…

Krijg het maar eens over je hart de boel de boel de laten, alles naar de kringloop te brengen of in een opslagruimte te zetten, inclusief poezen.

Hippieman belt Man. Man hoest en niest.
Hippievrouw mailt vrouw. Vrouw trekt met arme arm.
Hippieman heeft al een opslagruimte geregeld en zijn broer uit Spanje komt alles halen.
Hippievrouw komt zelf voor haar spullen en haar boot.
Allebei houden ze van ons en zijn ons eeuwig dankbaar voor zolang het duurt…

De happy hippiepoezen strooien liefde rond mijn benen, handen, hart, ach, als ze die eens bij zich hadden gehouden…