Tamara belt op. Ze heeft van mijn moeder gehoord en het lijkt haar geweldig om af en toe voor haar te zorgen. Ze is 20 en heeft al vier jaar ervaring in de zorg. Dus. Het lijkt mij enig voor mijn moeder als zo’n enthousiaste meid voor haar zorgt, maar dan wil ik haar wel eerst zien en spreken over alles wat het inhoudt en ik wil haar zeker ook even samen met mijn moeder zien. Of er een klik is.
Geen probleem, ze kan meteen langskomen, want ze heeft toch vakantie, maar ze heeft ook net twee hondjes en die kunnen niet alleen, mogen die mee?
Om halfelf staan er twee bijzonder kleurige vrouwen op de stoep, de een nog jonger dan de ander. De jonge is de enthousiaste activiteitenbegeleidster op Avondlicht waar mijn moeder elke donderdag meedoet met de zangclub. De nog jongere is haar dochter Tamara, ze straalt van binnenuit. Zoiets lichts en vrolijks zie je zelden. En dan de hondjes! Hondjes zijn leuk, maar deze zijn leuker.
Zonder zich te bedenken zet Tamara een hondje op Aals schoot.
Je ziet Aal tasten.
Wat is dit ineens? Wat is dat op mijn schoot?
Daar zitten ze dan, Aal, de hondjes, de activiteitenbegeleidster, Tamara, hier net even buiten beeld, een en al kleur en fleur en gezellige, huiselijke vanzelfsprekendheid…
Ik zie mijn moeder opleven. Ze omarmt het hondje op haar schoot. Ik zie haar lach, ik voel haar verwondering en haar geluk.
Ik heb geen vragen meer. Tamara is een natuurtalent. Ze mag blijven.
26 reacties
Heerlijk, zo iemand !
Zeg dat wel. Mieke! Yes!
Bij alles wat van binnenuit komt, kun je vertrouwen geven. Wat fijn voor je moeder en ook zeker voor jou Anne.
Helemaal waar, Egbert jan, maar laten we de andere lieve dames die voor Aal zorgen niet vergeten en in ere houden! Ik ben niet alleen hè! Er staan echte kanjers achter mij en om ons heen!
Gaaf Anne, dat hondje, ja aai, warmte, zacht..Tamara lijkt me een natuurtalent, ze gaat vast ook nog wel met Aal liedjes van vroeger zingen !
Ik wens jullie een prachtige samenwerking, dikke kus XXX
Ja joh, Maja, ik zie haar al dartelen met Aal en met mij, en ik hoor gelijk ook dat liedje van dat huppelen, het dek op en neer….
Dieren zijn wonderen en kunnen heel dichtbij komen, bij ons oer, dat is merkbaar, voelbaar…. Leuke foto’s!
Dat is zo waar, Annet. En deze hondjes zijn zo zijdezacht en lief… precies wat haar handen missen nu ze geen penseel meer kan vasthouden…
Hondjes zijn leuk, maar deze zijn leuker (geniaal)
bloos 🙂
Vaker gehoord dat dieren een zeer goede stimulans kunnen zijn bij mensen als je moeder.
een stimulans, dat zit er inderdaad ook in, dat zag ik gebeuren Johan, dat oplichten van haar gelaat en ontwaken van haar zintuigen en zowiezo haar zin erin!
Ik word helemaal blij van dit verhaal! 😀
ik ook Lien!
het is zo onvoorstelbaar leuk om haar zo blij te zien, en dat die hondjes dat teweeg brengen enkel en alleen doordat ze hondje zijn en zo zacht zijn en warm en haar handen likken en haar verstijfde vinger die niet meer naar haar luistert in de mond nemen en er zomaar zachtjes op sabbelen en dat dat fijn voelt voor haar, geen angst oproept, maar geluk…
wonderbaarlijk…een pracht´impuls ´…en dan die blijheid die af te lezen van haar gelaat….
leuk Willem, dat jij haar gelaat leest – het is dus echt waar dat alles op haar gezicht te lezen is…
Geweldig, kleine kinderen en dieren ( honden ) maken iets los bij deze mensen. Blije jonge mensen die gewoon handelen vanuit hun hart ook.
Anders dan alle lieve zorgende om haar heen weten ze om een of andere manier door te dringen.
Geweldig Anne, met jou ben ik helemaal blij dit te lezen.
xx
geweldig om Aals stralende gezicht te zien en twee prachtige cockerspaniëls, echte zachtaardige jachthondjes met flapoortjes, ze zijn teder en erg slim, perfect voor haar ik heb er zelf twee gehad, laat haar zoveel mogelijk samen knuffelen en genieten iedere glimlach is goud waard…
had jij zelf zulke hondjes, MInke? en ze zijn dus echt zachtaardig, en als ik je goed versta, blijven ze dat dus ook – en dat zou zo fijn zijn, want haar kat, Lukkie, daar is ze een beetje bang voor, want die kan zomaar een klauw uithalen als ze aan zijn staart zit…. dus die moet ik altijd vasthouden opdat zij hem even kan aaien, dat is lang zo nabij niet…
Wat mooi, je ziet het gebeuren: je moeder is eerst verbaasd en dan die stralende lach!!
En wat fijn dat er meiskes zijn die van binnenuit licht uitstralen. Dat zie je ook aan haar kleurrijke moeder (toch?)
Alle hulp is van onschatbare waarde, iedereen geeft je moeder iets anders, maar dit meisje en haar hondjes (Kind Charles spaniels?) zijn toch extra sterretjes <3
Ik ben blij voor jullie!
klopt Marjolein, het is zo fijn dat er dan ineens zo iets jongs om haar heen dartelt, dat vangt ze op en weerspiegelt zich in haar, ook zo iets wonderlijks – dank voor jouw blijheid!
Oeps, ik lees boven me dat het cocker spaniels zijn i.p.v. King (niet Kind) Charles. Niet belangrijk, maar voor de accuratesse 🙂
o ja, nu je het zegt…;)
King Charles Spaniels, die zijn zo aaibaar en wat ziet jouw moeder er mooi uit met dat beestje op schoot. Weer een engel op je pad gekomen, Anne en niet alleen voor jou. Jullie zijn bijzonder en jullie hebben het bijzonder en wat ben ik blij dat ik dat allemaal lezend mag meemaken.
Lieve Anne,
Ik heb meisjes mee gemaakt als Tamara. ze konden zo mee bij een Hells Angel op de motor, met hun zwarte zware kleding van leer en zeer donkere make-up. Maar ze hadden wel precies het juiste gevoel van binnen en van hen heb ik geleerd niet van de buitenkant te schrikken. Dat je juist op het goed moment foto’s maakte. Maar het is een wonder, je moeder, het meisje en haar hondjes.
ze brengen letterlijk en figuurlijk kleur in haar leven! Mooi.