Ruigoord – off the grid

Vrijdag 21 maart gaat Ruigoord ‘off the grid’, buiten de perken. De vraag rijst hoe een kunstenaarsdorp, een vrijplaats, een van de laatste oorden voor mensen die van nature buiten de perken leven, zichzelf te buiten kan gaan.  Het ruige oord ligt tussen Amsterdam en Haarlem, ergens halverwege, bij Halfweg, inderdaad.
Op naar Ruigoord.

De eerste keer dat ik naar Ruigoord ging, was het jaar dat ik voor het eerst en het laatst een schrijfschool bezocht: Fictie. Mijn beoogde leraar was Gerben Hellinga bijna Vellinga. Het werd Hans Plomp. Met zijn woeste haardos, rode sjaal en kosmische blik maakte hij een entree van een andere planeet, Ruigoord, de plek waar de geest waait en waar wij, aankomend schrijvers gelijk heen wilden en heengingen om deze genius loci door onze stadse zieltjes te laten waaien.

Een planeetomloop verder heb ik het boek geschreven met de genius loci als inspiratiebron, ‘Sophie Genius Loci’.
Ik neem het mee voor Hans Plomp.
Eenmaal in Ruigoord valt op dat het oude kerkje waar we ‘off the grid’ zullen gaan in de steigers staat, een vingerwijzing naar de perken die te buiten, dan wel te binnen gegaan worden, want wie betaalt dit.
Eenmaal binnen is de eerste persoon die mijn oog streelt de kleurrijke wegwijzer van het eerste uur, Hans Plomp. Hij herkent mij ook meteen en voor we het weten zijn we in een onbeperkte omhelzing, waarbij ik dankzij Hans Sophie achter de rug heb. Zie foto!

Er staan schalen met heerlijk vegetarisch eten klaar, we kunnen aan de gezonde hap; groentetaart, salade en brokken brood, vers bereid door ruige lieden. Het is koud in de kerk, we gaan niet uit de kleren, bejast en behoed gaan we aan tafel. Schatje maakt grijnzend wat selfies van het vreemdste soort.

Hans Plomp springt het podium op. Het leuke van Hans is dat hij altijd zichzelf is. Wie niet, je ontkomt er niet aan, maar Hans is zichzelf zonder dat er een harnas of masker of schild tussen staat. Dus Hans staat daar als een bejaard veulen hoevenschrapend te glimlachen dat na alle ruimtereizen in de geest met gebruik van de rechter hersenhelft en vrouwelijke aspecten, de tijd rijp is dat de andere kant van de hersens erbij mag in Ruigoord, de manlijke kant die wetenschappelijke onderbouwingen zoekt en vindt en geeft, de linker hersenhelft. Kortom: de tijd is rijp voor de androgyne mens.

Mijn hart resoneert. Zo wonderlijk wat Hans hier brengt. Precies de omgekeerde rode draad van mijn debuut waarin Sophie de lezer meeneemt van hoofd naar hart, van de linker hersenen met haar herinneringen aan Otto, via haar hilarische avonturen in de Betuwe, de rechterhersenhelft, naar de stervende man in de bergen, waar ze haar hart vindt, de androgyne mens.
Het publiek luistert ademloos, zelfs een zwarte hond en een witte kat hebben hun oortjes gespitst.
(De kat zie je liggen op het tafeltje in de verte, de hond is net van de foto afgesprongen)

Wij verwachten Theo Kley met een verhaal over een bijzonder geneeskrachtig plantje dat hij vond in de Himalaya, maar uitgerekend vanavond is Theo ziek – wat wel even heel duidelijk maakt dat dat plantje zo geneeskrachtig is dat het Theo ziek maakt op het moment dat hij het geheim wil openbaren ‘off the grid’ – want dat plantje zit natuurlijk binnen de genius loci van Ruigoord.
Dus hebben ze twee jongens gevonden die wel uit mijn hart gerukt lijken. Die met het sikje en het petje, hierboven is er eentje van. Ze vertellen op een kurkdroge manier de grootste geheimen van de mathematica, zoals die door Pythagoras reeds doorschouwd werd, waarbij de getallen niet voor aantallen staan, maar voor kwaliteiten die in de gehele kosmos terug te vinden zijn.

Ze demonstreren dit met projecties van slakkenhuizen, zonnebloemen, mandala’s – en meer. Als ze meer tijd hadden gehad dan was ingeruimd voor Theo en zijn plantje hadden ze het ons laten horen met muziek, want er is harmonieuze muziek en muziek die ons verziekt, alles in samenhang met de grote wetten van het getallenmysterie.

De vogende spreker die off the grid is, is een Amsterdamse ambtenaar van ruimtelijke ordening die zich bezig houdt met het belang van Vrijplaatsen, door zonderlingen zelf gevonden, ingericht en bewoond en Broedplaatsen, waar van bovenaf ruimte geschapen wordt voor zonderlingen die zich dan wel moeten houden aan geldende regels.

Deze lezing roept verschrikte vragen op in het kerkje dat veilig in de steigers van Amsterdam staat, het kerkje van Ruigoord dat Vrijplaats was, maar steeds meer Broedplaats dreigt te worden…

www.Ruigoord.nl 

http://jaapkroon.wordpress.com/2014/02/23/ruigoord/