Als je moeder dood is, sta je voor een inwijdingsweg, geen tunnel met licht aan het eind, eerder een put waar je in dondert en op de bodem moet je broden in een oven doen en appels plukken van een boom, of hoe dat sprookje van Vrouw Holle ook nog maar weer was.
Alleen al het bed, geen gewoon bed, maar een hooglaagbed, van hout, met motor, loodzwaar. Dat staat waar het stond en krijg dat maar eens aan de man/vrouw, iemand die er nu graag in wil liggen.
Nou, zo iemand is niet te vinden en van zijn plaats krijg je dat bed ook niet.
Dat het toch gelukt is, komt door Kees en Kees.
- en dan heb ik nog een verrassing, mijn ‘hondje’ hiermee moet het lukken
dan zet ik er een kegje in, dan valt dat bed op zijn kant niet op je hand 
handig zo’n hondje
handig zo’n kegje
onhandig die deur en dat aanrecht en die draai 
terug!
terug!
heen! 
het gaat op rolletjes 
daar gaan we, deur uit…. 
daar komen we, de deur in… 
nog even 
binnen! 
en klaar is Kees en Kees ook
18 reacties
ach hemel ja, dat werk.
ja, hemeltje lief Ton…
Ja, dat komt er dan ook nog eens bij. Warme groet, Mieke.
warme groet voor jou Mieke
Dat opruimen ook nog….lieve groet voor jou, Anne!
Een lieve terug Ellie, dank!
pffft ja… ik ben er weer als ik het zie.
ja joh… met liefs voor jou Marije
je wordt er ingesmeten en je moet er door … of hoe het leven toch verder gaat (waar ik dan ook een gedicht over plaatste, destijds geschreven na het overlijden van mijn moeder …)
sterkte!
dat gedicht wil ik graag lezen Bert, ik ga het opzoeken op je blog. dank.
Je hebt nu echt de ‘smaak’ te pakken Anne met het plaatsen van de foto’s! 🙂 Maar………het bed is nu wel verplaatst naar een andere ruimte, gaat het ook nog door de buitendeur voor een nieuwe bestemming?
Slim van jou Jannie, maar de Keesjes zijn zo slim geweest het in mijn moeders atelier te plaatsen, en daar zijn schuifdeuren naar buiten, lekker breed!
en klopt van die smaak te pajjen: ik heb alweer een snellere manier gevonden om foto’s van Iphoto naar mijn blog te verplaatsen, toevallig door een onhandige beweging ontdekte ik dat 🙂
Kees en Kees hebben geen hemel en aarde hoeven te bewegen.
haha, dat zie je goed en zeg je leuk Johan!
Nou Anne,
Je hebt wel je best gedaan met al die foto’s. Ik volg al sinds 2007 een blog van Chantall van den Heuvel. Zij is ook begonnen met foto’s en noemt het nu een plog i.p.v. een blog. Ik moest er aan wennen hoor maar nu vind ik het leuk. De aanleiding is natuurlijk triest maar ik was blij dat ik je zo kon helpen. En ik moest op weg naar huis in mezelf lachen om de manier waarop Kees en Kees afscheid namen. Bezoekers brengen altijd vreugde aan. Of bij het komen of bij het gaan
En je wilde spinazie met tomaatjes was heerlijk! 🙂
En zo komen er duizend en één dingen op je weg, waar je iets mee moet. Maar wel op jouw tijd. Ongetwijfeld komen er ook nog mooie herinneringen, grappige herinneringen die liefdevol moeten opgeruimd. Kwijt raak je het nooit, kwijt raak je haar nooit. En dat is maar goed ook. Liefs…van mij.
Ja Athy, stap voor stap, steeds dieper en dierbaarder loslaten – en ontdekken in mijn eigen diepte… liefs van mij x