Het leukste dat er is, zijn tochtjes, nog leuker zijn tochtjes met Man, met Kees. Vandaag gaan we niet naar een Boekhandel om te Groeten en Ontmoeten, we gaan naar de dijk bij Petten, een bezienswaardigheid die niet bij iedereen bekend is en dat is jammer.
Petten is pet wat betreft de ligging. Dat komt door de zee en de wind, die hebben het voorzien op Petten. Vooral met storm. In 1421 was er een stormvloed, de beruchte Sint Elisabethsvloed, die dwars door het duin brak en hem bijna geheel wegsloeg. Met man en macht probeerde men toen het duin te herstellen, maar er was geen beginnen aan. De zee was sterker en bleef het duin afkalven. Dus ging men de duinen versterken aan de landkant, waardoor het duin almaar verder landinwaarts kwam te liggen en de zee kwam mee.
Als dat zo doorging, bleef er geen land over. Dat afkalven moest ophouden, maar het duurde een eeuw voor men wist hoe. De duinen werden nu beschermd aan de zeekant: er kwamen strekdammen, haaks op de kustlijn. Prompt kwam er in 1570 weer een stormvloed, de Allerheiligenvloed en die ging dwars door de strekdammen en dwars door het duin. Na de vloed werd alles weer zo goed mogelijk hersteld, maar het hielp niet. De volgende eeuw werd toch maar weer gekozen voor de flexibele kustverdediging, waarbij de duinstrook oostwaarts opschoof. Rond 1880 was de kustlijn een kilometer opgeschoven. De limit was bereikt. De zanddijk was de achilleshiel van Holland en daarmee een gevaar voor het hele land. Nu werd de duindijk zelf versterkt. Eindelijk. Aan de zeekant groeide helmgras wat de boel niet bij elkaar hield, dus dat werd vervangen door basaltblokken. De zanddijk werd een zeedijk en deze bleek bestand tegen zware stormen. Nog eens een eeuw later werd de dijk in 1981 verhoogd tot Deltahoogte, dus 11,5 meter boven NAP.
Dat lijkt heel wat, maar op grond van de nieuwste gegevens over de zeespiegelstijging en de kracht van de golfslag bleek dat de dijk toch nog een zwakke schakel met een faalkans van 1 op de 10.000 jaar. Dat lijkt niks, maar kan fataal zijn als je net op dat moment….
Zo ongeveer stond het ervoor toen Kees met 3500 voorkeurstemmen in het Waterschap gekozen werd als een van de Hoofdingelanden. En dankzij hem is het nu veilig. (Grapje.)
Alle Hoofdingelanden van HHNK hebben erover nagedacht en vergaderd en inspraak gehouden en iedereen met verstand van natuur, zee, storm, economie heeft er zijn licht op laten schijnen en zo is men ten lange leste in 2012 eensluidend tot een geweldige langetermijnoplossing gekomen: het opspuiten van 20 miljoen kubieke meter zand voor de kust. Ofwel, we pakken iets terug van wat de zee genomen heeft met als resultaat veiligheid en veel nieuwe natuur, strand, recreatie en schoonheid. Het werk is begonnen in 2013 en is 2015 klaar.
Naar deze bezienswaardigheid maken wij met ons tweetjes een tochtje. Tot onze verbazing staat de parkeerplaats voor de dijk bij Petten vol met auto’s. Op een willekeurige maandagmiddag…
We zijn niet de enigen die de dijk op gaan
Wie verwacht nou zoveel mensen op een dijk op een willekeurige maandag om 4 uur…
Zie: www.kustopkracht.nl/
5 reacties
het is ook zo’n mooi plekje om de lucht te zien en te voelen, ruimte te ervaren heerlijk
Een mooi stukje geschiedenis en een mooi stukje natuur heb je vandaag bij mij binnengebracht! Dank Anne, het was heel interessant om te lezen! Dat je geniet van de uitstapjes met ‘Man Kees’ is meteen al duidelijk in de eerste zin, LEUK 🙂
Prachtige foto’s levert zo’n vieruurtje op! Interessant stukje geschiedenis ook, ik heb het met plezier gelezen Anne 🙂
Mooie foto’s. Heerlijk al die ruimte. Ik kom van oorsprong uit Beverwijk, vlak bij de kust dus.’Mooi stukje!
Ik ken de ‘oude’ Hondsbosse als mijn broekzak. De nieuwe moet ik nog gaan ervaren. Door jouw verhaal en foto’s word ik wel heel nieuwsgierig!