Auteur & kunstenaar

Terra Incognita – ‘De’ Wim Veltman (2)

Willem Veltman was een NAAM, een begrip, dat wist ik van de dames van de leesclub. Hij wist alles en daar schreef hij boeken over. Hij wist wat niemand wist, dus ik was razend benieuwd naar hem en vergat van puur alluur dat het om een sollicitatiegesprek ging. Opgewonden en nieuwsgierig ging ik naar het mooiste huis dat ik ooit gezien had, Villandry in Nijmegen, bovenop een heuvel en middenin een bos. Daar zou ik komen te wonen (en te werken). Ik zag het helemaal voor me.

Willem was kleiner dan ik gedacht had, zag er sluw uit als een vos, maar zijn tanden waren bruiner.
‘Dus jij wilt de komende eerste klas lesgeven?’
Hij wond er geen doekjes om en dan doe ik dat ook niet.
‘Als ik goede begeleiding krijg, want ik heb nog nooit alleen lesgegeven en ik weet niet hoe dat gaat op een vrijeschool.’
‘Maar je wilt het?’
Ik keek om me heen. We zaten in de grote zaal van Villandry, rondom stonden vergaderstoelen. Ik keek naar buiten en zag door elk van de ramen bloeiende rododendrons en bomen en lucht en schoonheid. Erna Trouw had me verteld dat de toekomstige twee juffen in dit gebouw mochten wonen. Ik heb altijd iets met huizen en plekken gehad. Deze plek, dit huis voelde thuis. Hier wilde ik wonen.

‘Ik wil hier graag wonen en werken en met mijn kinderen het bos in. Dan gaan we hutten  bouwen en kastanjes rapen en bladeren drogen en voor het raam hangen en konijntjes observeren en vogels en vlinders…’
Het beste uit mijn kindertijd met een groene vader kwam boven in volle glorie.
Veltman glimlachte fijntjes en zijn ogen gloeiden als kooltjes vuur. Toen ik mijn jongensdroom had uitgesponnen, knikte hij.
‘Je bent uit het goede hout gesneden.’
Veltman had de goede naam.

Daarna kwam een gesprek op gang zoals ik nog nooit had gehad, een gesprek dat van mij mocht duren tot in het oneindige. Deze man wist wat ik wilde weten, had namen voor ervaringen die mijn moeder tot verhalen spon en mijn vader deed fronsen met zijn borstelige wenkbrauwen. Mijn dromen, gedachten, herinneringen vielen als draden in Veltmans getouw. We spraken over antroposofie en Steiner en vrijeschool pedagogie en didactiek en ritmes en schilderen.

Dat wil zeggen, ik vroeg Velman de oren van het hoofd. Of ik het al doende kon leren.
‘Naar mijn idee wel,’ zei hij, ‘je bent enthousiast en je hebt het jupiterale denken van de beelddenker, je bent nieuwsgierig en je bent een geboren pionier. Jaant Loos is de aangewezen persoon voor jou, zij is een geboren pedagoog en didacticus en geen schriftgeleerde. Bij haar ben je in goede handen.’

We spraken af dat Jaant en ik een week zouden logeren in het huis van Iet Cuperus, een ‘echte’ antroposoof, die zelf op vakantie was. Juffie Loos en ik mochten samen in haar huis. Juffie Loos zou mij inwijden in alles en we zouden de gesprekken doen met de ouders van de komende kinderen. Dat klonk ineens wel serieus.

Mijn grootste zorg was wat ik aan moest trekken. Ik had alleen een spijkerbroek en twee T-shirts die ik om en om waste in mijn wastafel. Ik wist van de oude dames en van Erna Trouw dat de looks binnen deze kring anders waren. Ik zou een rok moeten hebben, maar ik had geen geld. Ik was wel handig. Dus knipte ik de pijpen van mijn enige spijkerbroek open, de onderkant eraf en die stukken tussen de pijpen. Alles met de hand, een zwaar karwei met een dunne naald door de dikke stof. De rok zat perfect in mijn ogen. Een lange spiegel had ik trouwens niet. Ik had de bibbers of de naden het wel een week zouden houden.
‘Ach,’ dacht ik toen. ’Zij ziet toch alleen mijn aura, dus dan valt dat rokje niet op.’

 

wordt vervolgd

Deel dit bericht:

Eva Terra Incognita

Eva Terra Incognita
Te bestellen bij de boekhandel

Sophie - Genius Loci

Sophie - Genius Loci
Te bestellen bij de boekhandel

10 reacties

  1. Een mooie ervaring Anne. En wat een klus zeg, van een spijkerbroek een rokje maken, misschien heb jij dit idee wel op de markt gebracht, want ik zag iets dergelijks ook wel in winkels en in de naaibladen, zoals Knip bijvoorbeeld. 😉 Ik ben benieuwd of de naden het hebben gehouden en wat er in je aura af te lezen was……

  2. Wacht nu al ongeduldig op het vervolg………….Heb jij behalve superverhalen wel organen in je lijf ? Daar is haast geen plaats voor….:)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *