Die actrice, hoe heet ze ook alweer?

Ik was voor het eerst met mijn vriendin bij haar zus. Zie ik onder haar tafel stapels boeken en ben natuurlijk benieuwd wat Zus leest en ervan vindt.
Nou, toen hebben we toch zo gelachen, we kwamen niet meer bij. Elke keer wist Zus of Vriendin of ik de naam niet van een boek, een schrijver, een film, een acteur, en zo ging het maar door. Om elkaar toch duidelijk te maken wie we leuk of stom vonden, gingen we die beroemdheden beschrijven. Daar kregen we de slappe lach van, want dat ging zo:
Je weet wel, zo’n Friezin, ze is ook, hoe heet het ook weer, model, een heel mooi model, met zo’n bos haar, en zo’n brede glimlach, haar hele gezicht is mooi, hoe heet ze nou, met die man van haar, je-weet-wel, die is ook zo bekend en zijn vader ook, met een baard, of nee, die heeft hij zelf.
Zo kwamen we er nog niet op, dus toen gingen we het alfabet opzeggen in de hoop dat we bij de letter kwamen die ons de naam tebinnen bracht.  Dat ging zo:
A, B, C, D….. D! Iets met een D! Daphne. Of nee, Dozijn. Of nee Doutzen, Doutzen is het! Wie heet er nu ook Doutzen! Doutzen Kroes. Als je de voornaam hebt, heb je de achternaam ook. Heerlijk.

Waar we niet op konden komen was de inspecteur in een serie op de zondagavond. Uiteindelijk kwamen we bij de M wel op de naam van de serie: Moordvrouwen.
Maar die inspecteur, die actrice,  hoe heet die ook weer.
Toen we er met het alfabet ook niet uitkwamen, probeerden we het langs de omweg van die andere actrice die ook heel bekend is, je weet wel, die agent uit Rotterdam, hoe heet ze, dat troela die iedereen na doet.
O ja, die!
Wendy van Dijk blijken we alledrie een vreselijk mens te vinden, omdat ze indertijd, precies lang genoeg geleden dat het buiten ons korte termijn geheugen valt, The Voice of Holland presenteerde met Martijn Krabbé, waarbij Wendy de kandidaten op een vreselijke manier aan- en afkondigde.
‘Ging het?’
Heb je net je lied ten gehore gebracht, vraagt zij dit! Een dooddoener eersteklas.
Geef ons Martijn maar als ons lied aan de beurt is.

Na een kwartier afdwalen schoot ons te binnen dat het daar niet over ging, het ging om Moordvrouwen en daarin vinden we Wendy ontzettend meevallen, eigenlijk wel leuk, heel leuk. Maar daar ging het ook niet over, het ging om de inspecteur!
Die actrice die vroeger zo bekend was.
Ze begon in een film dat ze gek was, iets met psychiatrie, en liep zo’n vennetje in.
En zo’n meisje met rood haar.
En met een herdershond.
En een melkfabriek.
En ze heeft zo’n vierkante kop.
En haar haargrens begint ergens bovenop.
Deze aanwijzingen hielpen niet. Geen van drietjes kwamen we erop. Twee keer het alfabet ervoor opgezegd.