‘Iets met bomen’ heb ik te leen voor als ik me verveel zonder internet of tv in het Fichtelgebergte, voor als ik geen inspiratie voor Iris heb, voor als ik ziek word, voor geval dat ik iets met bomen wil.
Er is geen geval dat, ik heb inspiratie te veel voor mijn volgende roman en Iris, mijn hoofdpersonage is een mens naar mijn hart. Ik heb geen tijd om te lezen, maar dat groene boekje van Eliot Cowan ligt wel op mijn nachtkastje. Als ik het bed instap, zie ik een groen blaadje, zo groen als ik, zo groen als Iris, alleen heeft zij roze haar.
Af en toe droom ik, maar ’s ochtends weet ik alleen dat ik gedroomd heb, niet wat. Zelfs geen flard blijft me bij. Tot ik wakker word met een heuse flard.
Ik ben buiten, de zon schijnt, er is een weide en deze wordt omzoomd door een beukenhaag met groene bladeren. Mijn oog wordt onweerstaanbaar aangezogen door deze bladeren en dat verbaast me ter plekke.Meer gebeurt er niet in de droom. Meer herinner ik me niet. Bij het wakker worden denk ik vreemd genoeg dat ik gedroomd heb van een meidoornhaag vol vogels die erin nestelen, besjes en doorns die ik in mijn droom niet gezien heb, maar in mijn grenzeloze fantasie zie ik het alsnog. Daarbij lijkt het mij van geen belang of ik van een meidoornhaag of van een beukenhaag gedroomd heb.
De avond die volgt op deze onbeduidend lijkende droom open ik het groene boekje en lees zowaar een stukje.
Volgens Eliot Cowan gaat het mis met de mensen omdat ze de zin van hun leven niet weten. Die is verloren gegaan met het verdwijnen van de inwijdingsriten. Bij de indianen werden pubers op vision quest gestuurd om hun visioen te vinden. Volgens hem is het essentieel voor een mens dat hij blijft groeien. Als de lichamelijke groei in de puberteit voltooid is, is het de beurt aan de ziel om te groeien. Deze groei gaat altijd door.
De initiatie naar de ziel gaat langs de weg van de vision quest, waarin je jouw visioen zoekt, de visie voor je leven. Als je de zin van je leven vindt, kan de kleinste gebeurtenis een ervaring worden waar je van leert, die je ziel verdiept en verrijkt, en daar gaat het om.
Bij een vision quest trek je onder leiding van een leraar de natuur in. Het geheim is dat je eigen natuur een afspiegeling van de natuur is. In een vision quest ervaar je de boodschappen van de natuur als persoonlijke boodschappen, je leert te kijken in de spiegel van de natuur.
Eerst moet je drie dagen vasten en lopen door eenzame natuur en dan zoek je een plek die je aantrekt, meestal een plek onder een boom. Daar wacht je op je visioen. Eliot spreekt over de geest van de natuur die jou bezoekt, meestal is de eerste natuurgeest die je bezoekt een boomgeest.
Het is of een pijl me raakt.
Ik heb gedroomd van iets met bomen, of in elk geval een haag met groene blaadjes, maar of dit een boomgeest was?
11 reacties
Blij weer wat van je te lezen, Lijkt me ‘n mooi groen boekje
ik ben niet verder gekomen dan de inleiding, Dimph… dat was genoeg voor veel inspiratie…, fijn jou weer te zien hier!
Ah ! Quel bonheur ! Ik wil ookm weer schrijven, maar ik kan niet. Misschien morgen. Dank voor je leuke verhaal, ik heb je gemist
dank voor je leuk/lieve reactie Hans! ik zie je graag!
Een haag bestaat uit gesnoeide bomen…..
idd Annet, en laten wij nou hier in Hoorn een beukenhaag hebben…. ik zal er eens bij gaan zitten, overigens is me een voorval te binnen geschoten wat me eens overkwam bij een grot beukenboom…. aha-erlebnis: wellicht een volgend blog…! groene groet!
hoi hoi, was het laatste wat je zag voordat je in slaap viel niet dat boekje met groene blaadjes? Dat zal vast nog op je netvlies geplakt hebben gezeten. Ik ben benieuwd wat je vanavond doelbewust op je nachtkastje gaat leggen, wie weet wat voor mooie hersenspinsels er dan worden geschapen, slaap lekker en droom zachte kleuren
ha Joke, het kon wel eens heel belangrijk zijn wat er op je nachtkastje ligt en wat het laatste is wat je ziet voor het slapengaan – alweer inspiratie XXX
Van een boekje over de natuur naar de natuur buiten is en kleine stap, ik lees misschien anders dan anderen maar het bevalt mij dat je er een heel verhaal aan vast knoopt, het leest als een trein en brengt mij in snelvaart naar de zomer toe.
Bedankt Anne.
ik geniet van jouw lezing, Edgard – wat jij opmerkt en hoe je dat verwoordt, dankjewel hè!
Hey, welcome back, het laatste wat je leest voor het slapen gaan, laat meestal een blijvende indruk na op je netvlies. Er zijn idd bepaalde meditatie-oefeningen waarna je visioenen krijgt, niet aan te raden trouwens, je wordt geconfronteerd met je grootste angsten. Enfin, te lange inleiding om te zeggen, er is meer tussen hemel en aarde dan alleen het cognitieve en het rationele. Maar om te zeggen dat dat visioen dat betekende, is misschien een stap te ver. Alhoewel veel ligt in de interpretatie van je dromen. Hawaïaanse champignons van bij een Amsterdams buurtwinkeltje waren ook een revelatie, maar 8 uur naar het concert van de wind luisteren is wat overdreven. Soit, happy tripping Anne, ik lees met plezier je metafysisch wedervaren, ook al voor de schoonheid van je taalvoering. Groetjes, Bart