‘Gaat u maar voor!’
Mijn moeder had een hekel aan glas.
Dagboek Aaltje Kolman – dinsdag 17 september 1975 (4e jaar Rietveld Academie)
Nog steeds bezig met m’n glaasjes, drie à vier keer heb ik de glazen getekend, steeds anders, de laatste lijkt me het best geslaagd, maar nu moet ik zien het morgen op de zinkplaat te krijgen. De vrijheid van tekenen met bijvoorbeeld inkt op papier is wel even anders dan op zink, tenminste nu nog.
Woensdag 18 september
Vandaag ga ik mijn glaasjes op de zinkplaat tekenen. Voor de ets. Ben zeer benieuwd.
Ik hoor of zie niets van Umberto. Gisteren viermaal gebeld, geen gehoor.
Ik kom er nog niet toe naar de Haarlemmerstraat te gaan. Ik zit alweer volop te werken.
Donderdag 18 september
Ik zit in de knijpert voor mijn etsje. De spanning zit in mijn hele lichaam. Heb ik alles goed overwogen?
Ik wil al schrijvend, dus handschriftelijk de glaasjes op het plaatje maken, zonder franje. Gisteren was ik te moe om de plaat te tekenen. Ik durfde er niet aan te beginnen.
Etsen ging goed, maar de plaat is niet goed, zit vol met kleine putjes, dus afdruk hopeloos!
Vrijdag 19 september
Strakjes lekker naar huis. Jan zal wel weer hard gewerkt hebben. Ik hoop dat het huis van de buren ook opgeschoten is. ‘t Zag er vreselijk uit.
Ik heb het hier reuze naar mijn zin, maar… ik ga te laat naar bed. Nou, ik zal er wel aan wennen.
Aju, tot maandagavond.
Maandag 22 september
We hebben model gehad van een man. Na een stuk of wat standen (met veel pauzes) moesten we het model ‘andere kleren’ aandoen, d.w.z. figuurlijk. Erg leuk en boeiend. Een paar tekeningen zijn niet zo erg slecht.
Ik heb kou gevat. Bah!
Dinsdag 23 september
Umberto was er. Hij zit met hele nare dingen op zijn werk.
‘Wat is ons lot?’
Soms wil je het weten, maar beter van niet (vind ik).
Woensdag 24 september
Ik wil beslist zo oprecht mogelijk met mijn vrienden omgaan. Ik dacht toen ik wakker werd aan ons gesprek. Dan denk ik weer ‘wat wil ik in mijn oprechtheid?’ Waarom zou je oprecht zijn in bewuste zin? Ben ik dan wel eens onoprecht? Weet ik niet. Vast wel! Dus daarom!!
Terug naar dinsdagavond: nee, het was niet goed die avond, eigenlijk was deze avond oneerlijk!!!!!!!
Bij Umberto geweest.
Eerlijk gevraagd… eerlijk antwoord…?
Ga ervan uit. Dan valt alles mee.
Openhartig, zeer openhartig over vroeger.
Hij wilde niet meer naar school…
Ik geloof nog steeds in hem.
En ik? Ik wil luisteren en zien.
Met een beetje geluk komt er nog een vervolg…
14 reacties
Mooie studies het talent zit eral in , de eerste is heul mooi.
🙂 en zo is het 🙂
Mooi gedaan want het is erg moeilijk! Hoop dat ik deze captcha code kan lezen…
gelukt Miepke – en die code is bijna net zo moeilijk 😉
mooi intiem, boeiend Anne x
xxx
Ik zat vanavond heel geboeid naar de mooie schaduwlijnen van een wijnglas te kijken die op het tafelkleed vielen tijdens een ons aangeboden etentje van een familielid. In gedachten had ik er al foto’s van gemaakt, maar had geen toestel bij me, en dan nog….zou ik het niet gedaan hebben. Maar, ik kom thuis, verkleed me, ga achter mijn laptop zitten, besluit jouw blog te lezen en dan dit! Glas, wat een mooi toeval……
dat is echt mooi toeval, bijzonder joh!
Tjee , wat begin je weer met ‘n bijzonder beeld, vernietigend glas en dan de mooie beelden van glas.
Ik hou van glas transparant, licht, net zoals ik veel van jouw blogs hou, de inkijk die je ons gunt in het leven van je moeder.
Ik hoop op een vervolg. xxxxx
wat zeg je dat mooi en lief Dimph, blij mee
Mooi, Anne. Geweldig zoals jij je moeder laat vertellen xxx
wat mooi gezien en gezegd Ellie, dat ik mijn moeder laat vertellen…. kippenvel
Jij bent toch wel een kind van je moeder. Wat heeft ze dat glaswerk mooi neer gezet en dan haar schrijven. Wat mooi om dat mee te mogen zien en lezen.
lieffffff xxx