Nee, ik ben niet blij met de uitslag van het Referendum.
De USA is blij. China is blij. Poetin is blij. Wilders is blij. De nationalisten zijn blij. De rechtsen zijn blij. En mijn beste vrienden zijn blij. Mijn vrienden die van dieren houden, mijn vrienden die van de natuur en natuurlijke landbouw houden, mijn vrienden die van mensen houden. Meer dan de helft van hen is blij en dat is schokkend. In mijn eigen vriendenkring zie ik de kloof die niet te overbruggen lijkt. Hoe moet dat zijn voor politici.
Ik heb mijn vrienden gevraagd hoe ze tot hun Nee gekomen zijn. De antwoorden zijn eerlijk en komen uit hun hart, net als mijn Ja. En dat is het verwarrende en ook schokkende. Op het gebied van de natuur redden ze nog meer dieren dan ik, geven hun dieren het allerbeste voedsel, zonder toegevoegde troep en zout/suiker, waar ik nog wel eens de aanbieding koop. Ik eet echt aardig verantwoord richting moeder natuur en mezelf, veel biologisch, weinig vlees en suiker, maar ik haal het niet bij mijn vegetarische, veganistische en Raw-Food vrienden, laat staan bij mijn vrienden die zelf een biologisch-dynamisch bedrijf hebben of aan Perma-cultuur doen.
Met hun grote kennis en liefde voor de natuur worden zij ziek van de plofkippen in de Oekraine en willen niet te maken hebben met een land waar Monsanto almaar meer macht krijgt en de meest vruchtbare aarde van Europa vernietigt. Ik snap dat mijn vrienden niet anders kunnen dan Nee zeggen tegen plofkippen en dierenleed.
Ik snap ook mijn vrienden die vinden dat verandering van binnenuit moet komen, dat de jeugd van de Oekraïne keihard moet trappen tegen alles wat fout is. Dat hervorming van binnenuit moet komen. Zij geloven in de kikker die in een kan melk is gevallen en blijft trappelen om niet te verzuipen. Ineens verandert de melk in boter en kan de kikker uit de kan springen. Dat zou mooi zijn in de Oekraïne.
Maar denk je dat Spanje van Franco was afgekomen zonder de hulp van Europa?
Waarom zie ik het toch altijd afwijkend. Als kind had ik het al met mijn vader die als communist de voordelen van dat systeem uiteenzette, waarbij een van zijn argumenten was dat het materialisme voortkomt uit de angst minder te hebben of te zijn dan de ander. Hij haalde er de survival of the fittest bij, de evolutie en tot slot de buurvouw die een nieuwe bank wilde toen wij een nieuwe bank kregen. Volgens hem zou dat niet zo zijn als de banken gratis waren. Waarop ik als meisje van acht zei ‘maar papa, dan wordt de wereld heel saai en verzinnen ze geen nieuwe banken meer.’
NEEderland heeft Nee gezegd. Alsof dat positieve effecten heeft op de biodiversiteit in de Oekraïne. Wat moeten die arme mensjes in hutten met 1 kip? Nee zeggen tegen Monsanto? De giganten met de grote voeten waar ze op leven vertrappen die hutjes en moedertjes zelfs nog meer als Europa hen niet steunt. Europa heeft tenminste nog de nodige regels voor voedselkwaliteit en dierenwelzijn.
Wat mij irriteert is dat almaar wijzen naar de ander die het fout doet en gevaarlijk is, dat enorme wantrouwen en negativisme. Kijk toch eens naar jezelf: wat zit er in jouw boodschappenmandje? Als wij geen plofkippen kopen en gemanipuleerd voedsel weigeren, moet je eens zien hoe snel het dan ophoudt.
Nee is vlug gezegd, maar het speelt de populisten, nationalisten en egoïsten in de kaart. Van een Nee tegen de Oekraïne is het een kleine stap naar Nee tegen Europa en een klein stapje naar Eigen Land eerst en zo verder tot wat we in Duitsland hebben gezien in de vorige eeuw.
Mijn lerares Nederlands en Mythologie zei eens dat ik net de doos van Pandora was, met onderin de Hoop. Juffrouw Wentinck is allang dood, maar ze had wel gelijk. Mijn hoop is nu dat het gesprek op gang komt, in de huiskamers, in het kabinet, in Nederland, Europa en de hele wereld. Dat zou winst zijn.
35 reacties
Hear hear, uit het hart! Ik denk er net zo over!
o gelukkig, dankjewel Wouter! Ik dacht even dat ik de enige was…
Mooi gezegd ‘the day after’. Beter dan ik ooit zou kunnen. “Waarom zie ik het altijd afwijkend?”, vraag je je af.
Wat is daar mis mee denk ik dan. Juist mensen die vanuit een positief gevoel en genuanceerd hun mening verkondigen, zijn hard nodig. En ja, dat zijn nu eenmaal vaak mensen die niet tot de massa behoren.
dank voor je fijne reactie Mies; als kind was die afwijkende blik lastig, het gaf me eengevoel van afwijken, een eenzaam gevoel – het mooie ervan is dat ik aan een dagboek begon en leerde mijn eigen gedachten niet te laten weghonen, maar leerde ze onder woorden te brengen – alleen werden ze niet getoetst.
panta rei, de tijden en ikzelf – ik maak van mijn hart geen moordkuil meer en heb nu vriendinnen met wie ik het hartgrondig oneens kan zijn – maar soms bekruipt me toch dat oude gevoel van eenzaamheid… 😉
Goed verhaal Anne, denk er ook zo over al ben ik thuis gebleven vind ihet een voorrecht dat je mag stemmen. maar vond het onzinnig een referendum,en zeker met de malloten die het hebben aangezwengeld bah!!! Zat in een spagaat, heb geprobeerd er iets van te snappen veel gelezen maar dan nog niet te doen, ben altijd verbaasd dat veel mensen direct een mening hebben en achteruit hun strot schreeuwen ja of nee. Pffff
wat fijn dat je je hart hier even lucht Jolande, dat is ook allemaal door mij heen gegaan! je tovert als altijd een lach in mijn ziel! dankjewel!
Afwijkend? Jij noemt het afwijkend. Jij bent wie je bent. Met je eigen ideeën, normen en waarden, gedachtes en ervaringen. En je hebt ‘Ja’ gestemd.
Ik ben afwijkend, ik ben wie ik ben. Met mijn eigen ideeën, normen en waarden, gedachtes en ervaringen. En ik heb ‘nee’ gestemd.
En dat kan. Want er zijn meerdere wegen die naar ons (ik schrijf ons, want ik durf te schrijven dat we daarover dezelfde gedachtes en ideeën over hebben) doel leiden. Een betere wereld. Een wereld waarin referenda niet eens nodig zijn, omdat liefde, licht en vrede regeren. Liefs, Irma
Ha Irma, ja, er zijn vele wegen naar Rome en ook naar een betere wereld – en ik voel steeds dieper dat de mens wikt en je-weet-wel…;) dat oervertrouwen dat wat aan de beurt is, gebeurt – vandaar de hoop!
Dankjewel voor jouw visie en gevoel en en en!
Anne, je weet hoe ik er mee geworsteld heb…en ben nu zo blij dat ik *voor* heb gestemd. En JIJ haalde me over de streep!. Overigens: zoon zette foto op FB van verscheurde stempas…met ‘n helder betoog erbij waarom hij niet ging stemmen, waar ik me ook wel in kon vinden. En Anne: waren we maar thuis gebleven, dan was het geen 32 % geworden…(grapje). Maar ik ben nu tegen referenda geworden, we hebben niet voor niks ‘n gekozen parlement…Ik (het gepeupel) kan het toch niet allemaal overzien?
Miep, wat een wijze woorden! En ik ben ook blij dat ik *voor* heb gestemd en ik vind het toppie wat je zoon heeft gedaan vanuit zijn gevoel en visie en die laatste zin van je is ook behartenswaardig waar!
En dat ‘stemt’ mij dan weer blij, dat zoveel mensen aan het denken en praten zijn!
En er zijn net zoveel nuances onder elke Nee als onder elke Ja!
Lieve groet!
Nee betekent in het Frans Geboren worden.. Dus herboren worden is er nog Hope te doen ! Zoen !
Wow, die is mooi Joshua!
Nu je het zo zegt, voel ik me behoorlijk herboren na al dat ‘geboor’ – merci bien!
Lieve Anne, wat een worsteling in Nederland. Nu ik in België woon (inmiddels al 7 jaar) hoef ik niet meer te stemmen voor zoiets lastigs als dit referendum. Toch zetten jouw stukjes hierover mij wel aan het denken en ik ben blij met jouw positieve gedachten. Ik hoop alleen dat je na dit alles weer lekker je ding gaat doen, want ik denk dat je met iets in de knoop zit als ik zo tussen ‘de regels’ door lees? Maar misschien heb ik het helemaal mis. Hoe is het met je nieuwe boek? 😉 Veel liefs!!
Dag lieve Jannie! Ja, we hadden het hier wel even heel lastig met dat rare referendum, maar elk land heeft zijn eigen problemen, neem België 😉
Ik heb inmiddels weer vrede met alles en ik hoop dat er vrede in iedereen ‘neerdaalt’ – ik heb mijn ding gedaan qua politieke stellingname, want ook dat zie ik als mijn ding, ik voel me onderdeel van een immens groot geheel – ik kan me er niet buiten/boven/onder plaatsen – dat geeft soms heftige zielenroerselen – dat had ik als kind al, dan kwam ik bekaf van de kleuterschool – kortom, je kon wel eens gelijk hebben met die knoop, dat ik daar niet tegen kan en daar dan mijn ding mee doe, want ja, ik houd van ontknopen – en ik heb het gegeven al schrijvend voor mezelf ontknoopt – waarmee het gevaar niet geweken is, in tegendeel, ik zie het recht in de bek – en dat heb ik liever dan blind vertrouwen of blind wantrouwen (zei zij haha 😉 ) liefs voor jou, Jannie en bedankt!
Nee blokkeert de weg naar Een-heid, het enige wat vrede brengt in de wereld…. maar zal nog een tijdje duren. Het komt van binnen-uit!
wat heerlijk dat de waarheid zo eenvoudig is, dankjewel Anneke Tanneke Toverheks!!!
Lieve Anne, Ik heb bewust niet gestemd, omdat ik eigenlijk geen idee had waarom ik Ja of nee zou zeggen. ik zag iets in beiden standpunten. Ik vind jouw blog top! Je zegt JA vanuit je hart en Mies zegt precies wat ik je zeggen wilde..tot de massa behoren vaak diegenen die meelopen..of niet durven.. Je bent een uniek mens, jij bent JIJ! xx
en jij bent een eerlijk en dapper mens, Anke! Dat mag ook wel eens gezegd worden. Je boek ‘goede kanker bestaat niet’ ligt eindelijk bovenop mijn leesstapel en straalt al uit!
Lief! Ben benieuwd naar je reactie. x
Ik weet het allemaal niet. Heel vaak vind ik de argumenten van beide partijen redelijk. In veel gevallen. Bv. ik denk nu genuanceerder over atoomenergie dan vijftien jaar geleden. Dat komt door Frankrijk waar het volgens mij al heel lang goed gaat. Monsanto als bedrijf ben ik tegen. TTIP als verdrag ben ik tegen. Bij het referendum heb ik tegen gestemd op basis van wat ik goede argumenten vond en nu twijfel ik weer of ik het juiste gedaan heb.
Ik liep mee op het Malieveld tegen de kruisraketten. De Panama Papers hebben invloed gehad op mijn keuze om nee te stemmen tegen het associatieverdrag. Ik vind het nu moeilijker dan in de tijd van de kruisraketten. Maar ik blijf positief en probeer ieder zo goed mogelijk te helpen.
wat kijk jij toch altijd mooi naar de wereld en je eigen handelen daarin, Kees. en je hebt gelijk dat wij het allemaal niet zo goed weten, daarin ben je niet alleen. dat is juist het goede van het gesprek, dat we zoveel mogelijk gezichtspunten horen en verworden om zo tot een afgewogen besluitvorming te komen – dat vond ik altijd zo fantastisch bij de Indianen, terwijl ik niet eens weet of het helemaal waar is, maar wat ik van diverse Indianen gehoord heb, is dat zij in de kring gaan/gingen zitten en de praatstok rondgaven, waarbij degene die de praatstok heeft zijn gedachten, gevoelens helemaal mag uiten zonder geïnterrumpeerd te worden en dan geeft hij de praatstok door tot ieder het zijne gezegd heeft – een besluit wordt pas genomen als iets meer dan tweederde van de aanwezigen ‘ja’ erop zegt.
Mooie slotzin heb je! Dank voor je bijdrage. Liefs.
Na jouw blog en alle reacties te hebben gelezen, heb ik achteraf geen spijt dat ik niet heb gestemd. Maar of dat nu een goed gevoel geeft, kan ik ook niet zeggen. Of toch een klein beetje: geen ja, geen nee over de Oekraïne, maar NEE tegen Knol(letje).
dank voor je lezen en reageren Corry xxx
Hele lieve Anne,
Blijf alsjeblieft trouw aan jezelf; jouw eigen afwijkend zijn levert de krenten in de pap.
Ik heb ook ja gestemd terwijl ik tot de dag daarvoor nee, dacht. Maat zoals ik op facebook zei: Nee is de deur dicht, ja is de deur van de hoop, op een kier.
Het loopt zoals het loopt en blijf ook je vrienden trouw die ‘afwijkend’ van jou, hebben gedacht .
wijze Athy! dankjewel x
mee eens…
dat is ook wel eens fijn om te horen Nico 😉 merci
Ik heb niet kunnen stemmen, want ik ben Belg. Maar jouw woorden hier lezen, zo recht uit het hart, doet me deugd. Ik zou ook volmondig JA gestemd hebben en ik ben blij te lezen dat er nog andere mensen zijn die niet enkel de deuren willen sluiten voor alles.
We blijven ijveren voor een wereld die van iedereen is en waar meningen mogen verdeeld zijn, doch met respect geuit. Niets afwijkend, gewoon anders!
wat zeg je dat hartverwarmend Leen! ik heb geen idee wie je bent, maar het is me uit het hart gegrepen, dankjewel
Goed blog.
Heb ja gestemd, partij voor de dieren zijn wel mijn stem kwijt.
Denk ik nooit meer ga stemmen.
Misschien wel zingen.
oooh, heb jij dat ook Mark….
en wat een goed idee: zingen!
bid, lach, huil, zing en bewonder 😉
Wat ‘n Prachtig blog Anne, je verwoord precies wat ik dacht. Het is jammer dat men niet wat meer nadenkt,
en dat er meer duidelijkheid was, want er kwamen nog al wat broodjes aap naar buiten, over waar we ‘Ja’ tegen zouden zeggen. Ik kan me goed voorstellen dat de jeugd van Oekraïne zich in de kou voelt gezet , doordat zij geen ‘Ja ‘kregen van ons Nederlanders. Allus voah ons Eiguh ! We hebben elkaar nodig in ‘t leven, wanneer zien we dat eens in ! Knap geschreven. Lieve groeten,
Marjon.
je reactie is me uit het hart gegrepen Marjon, dankjewel!
ik ben een fan van verandering ,omdat het verleden ,de bevolking al flink in de kou liet staan
maar diegene die met wie de EU nu afspraken wil maken ,zijn de mensen die tot nu hoofdzakelijk zichzelf geholpen hebben …
geen land kan alleen uit de ellende komen ,maar net als de onvrede over onze beleidsfiguren ,begint verandering door het gedrag van de mensen die getroffen zijn door de onzin ….
dank voor je visie trucker klaas, en ja, je hebt wel gelijk helaas, maar weet je, soms is de strijd te eenzaam en hardvochtig tegen een overmacht. de mensen in de Oekraïne hebben een bloedige revolutie achter de rug. ik zie in de grote poppenkast een ja toch als een mentale steunbetuiging…