zie
wilde eenden
in het gras
en eentje hinkt
op het terras
hij heeft honger en wil brood
maar dan gaat eendje dood
dus halen wij wat eendenvoer
bij de kippenboer
als de honger is gestild
wordt manke man heel wild
hij roept zijn vrouw
kom gauw, kom gauw
hij laat haar
eten
drinken
grondelen
dan pas komt hij
je bent van mij
van mij van mij
zij schudt haar veren
gakgakgak
in de lege voederbak
dat was een hele toer
even rusten bij een broer
ook de wilde ganzen
zijn aan ‘t sjansen
alleen de je-weet-wel kater
drinkt in zijn eentje regenwater
21 reacties
Leuk Anne! Ja, zo gaat dat in de natuur! Je hebt er ‘n mooi verhaaltje van gemaakt. Op rijm!
ik kwam helemaal in de sinterklaasstemming, Miep 🙂
Er schuilt dus een groot poëet in de schrijfster. Geweldige foto’s ook.
🙂 – ik ga er trots vanuit dat dit geen ironie is, Mies 😉
De lente…
idd Mieke, en lat de ganzen nu vandaag, na onze vakantie, langs komen zwemmen met ZES pullen!
Het iedere keer even genieten, of het nu gaat over ingewikkelde klussen, duurzaamheid of de raadselen van de natuur. Het zijn voor mij de koekjes bij thee, het toetje na de maaltijd of de nootjes bij het wijntje maar dan calorie-arm!
OOh Ilse, je maakt me blij! 🙂 🙂 🙂
Het is iedere keer even genieten, of het nu gaat over ingewikkelde klussen, duurzaamheid of de raadselen van de natuur. Het zijn voor mij de koekjes bij thee, het toetje na de maaltijd of de nootjes bij het wijntje maar dan calorie-arm!
Mooi dat je ons trakteert op een gedicht!
dank je Corry, dat geeft moed het nog eens te doen!
Alles is druk in de weer met zorgen voor nageslacht. Hoera het is lente. Weer heerlijk om je te lezen.
en heerlijk jou hier te zien Athy!
Mooi in woord en beeld!
dat vind ik nou echt bijzonder, Jannie, wetend dat jij ECHT goede foto’s maakt, dankjewel voor de stimulans 🙂
Zo te zien niet Eendzaam maar niet alleen
Maar werkt zich wel in de Nesten……………
die is weer zo helemaal JIJ, Joshua, merci
Schrik niet mij hier te lezen, het lezen gat iets beter, vooral kortere stukken lezen best.
Hier zie ik de dood van dieren die sterven zonder weerstand, zij klagen niet, aanvaarden hun lot of noodlot, en inderdaad, een betje vooruitzicht zou kunnen helpen, maar alleen in de tijd dat de dieren nog spraken.
Hi Edgard, wat fijn hier te lezen dat het iets beter gaat met het lezen!
Ik weet niet of je mijn antwoord ook leest, maar ik heb heel goed bericht: de eend met de zere poot is aan de beterende ‘hand’! hij kan weer aardig goed lopen, zij het met zijn pootje wat naar binnen gekeerd.
Ik wens jou een even voorspoedig herstel!
Geweldig Anne,
hier krijg ik nu power van
het dichten en schrijven
breng je mooi in beeld !!….
alle blog gezien,genoten
met plezier nu het effe kan!!…..
Wat een geweldig bericht Thea!
Ik heb heel veel aan je gedacht en geduimd en ga er lekker mee door!
Dikke liefs XXX