Kees is Ajaxfan vanaf het eerste uur en daar moest ik aan wennen vanaf het eerste uur. Erger, ik had er niks mee en wou er ook niks mee. Ik had beter te doen. Leuker. Voor de rest zijn wij het liefst samen, als eiwit en dooier in dezelfde dop.
Kees zou met zijn voetbalvriend naar het Ajaxstadion om de thuiswedstrijd tegen Rostov te zien, maar blijft bij mij omdat het onze trouwdag is. Dat zegt wat. Doet wat. Ik weet hoe Ajax hem na aan het hart ligt, ken zijn verhalen, emoties, liefde voor Ajax, de Ajaxjeugd, het spel, de tactieken, de problemen van een kleine voetbalnatie en nog veel meer wat mijn ene oor ingaat en het andere uit. Ajax zegt mij niets, dit gebaar zegt mij alles. Voor het eerst in onze historie ga ik naast hem zitten kijken naar voetbal, naar Ajax.
Het begint met 22 miljonairs op een groene mat. Ze hebben stuk voor stuk bijzonder kleurrijke schoenen, buitengewone tattoos en grappig haar waar dure kappers lang aan gewerkt hebben. Vrij snel heb ik door dat Ajax naar links moet en Rostov naar rechts. Het valt mij op dat de Ajaxieden de hele tijd de bal hebben en die behendig tussen de benen van de Rostovs naar een makker schieten. De Russen zijn langer, ouder en trager, de Ajaxjongens zijn opdonders die als palingen overal doorheen schieten. Alleen krijgen ze de bal er niet in. Pech en onervarenheid, lijkt mij.
Dat is de eerste wedstrijd, eindigend in gelijkspel, 1 – 1, wat gelijkstaat aan een overwinning van Rostov als het hierbij blijft, omdat zij hun goal gemaakt hebben op vijandig terrein. Ajax zal op hun terrein moeten winnen om te winnen of een gelijkspel moeten maken dat hoger is dan 1-1, want bij 2-2 lijkt de stand gelijk, maar heeft Ajax er meer gemaakt op vijandig terrein. Leert Kees mij.
Gisteren was de beslissende wedstrijd. Eindigend in een 4 -1 overwinning van Rostov. Ik zag de blijdschap van de Russen en gunde het hen. Ik zag en voelde de teleurstelling van Kees. Hij ging van vertrouwen en hoop door een dal van irritatie, nijd en spijt, eindigend in apathie. En toen moesten we de commentaren van Gullit en de Boer en Claassen en Bosz nog horen.
Dan had ik het makkelijker.
Ik zag een jong elftal dat de schwung en de spirit miste van de eerste helft van vorige week. Als de spirit er niet is, lukt niets. Je moet de geest krijgen. Zonder geestdrift wordt het niks. Dat zag je bij Rostov, zij kregen de geest in hun stadion gevuld met hoopvolle Russen en 23 Ajaxfans. Je zag de energie vliegen door hun voeten en benen. Ballen luisterden naar deze energie en kwamen waar ze bedoeld waren, terwijl de bal afketste van de geschrokken Hollandse voeten en niet deed wat gewild werd.
Ik herken dit in mijn huidige klussen. Ik doe dingen waar ik niet ervaren in ben, ik schuur en schilder verrotte planken, wied en snoei en krab in de grond, waarbij mijn rug en benen protesteren, ik mezelf verwond en dan ineens gebeurt het, iets neemt het over, vermoeidheid verdwijnt, pijn lost op, ik ga als een speer, de kwast, de tuinschaar, het snoeimes doen wat ik wil. Bij mij is dat een kwestie van geduld en doorzetten.
Het zou mij niet verbazen als dit ook geldt voor Rostov en Ajax. De oude garde heeft lang gewerkt om zover te komen. De pech van Ajax is dat het de ploeg van een klein landje is. De veelbelovende spelers worden voor miljoenen weggekocht door de grote voetballanden. Ajaxieden hebben weinig tijd om de geest te krijgen. PSV doet dat slim met een of meer oudere spelers in een jong team. Zo’n ervaren man houdt de spirit hoog als het even tegen zit.
Ajax is een opleidingsploeg, als ik Kees mag geloven de beste ter wereld. Dat betekent dat hier een moeilijke taak ligt voor de coach, in dit geval Bosz die het bij Vitesse heel goed deed. Hij wist van een stelletje ongeregeld een team te maken.
Mijn sympathie had hij vanaf het moment dat ik hem zag. Gisteren vond ik hem een aangeschoten hert. De handdoek ligt in de ring. Ik hoop dat Bosz hem oppakt en het moreel van zijn jongens samenbindt. Wat ze presteerden in de eerste helft tegen Rostov getuigt van frisse moed en saamhorigheid. Sport op zijn mooist.
Hier een ander verhaal over Ajax van een paar jaar later:
https://annevellinga.nl/2019/05/09/ajax-2/
22 reacties
Ik leefde gisteren zo mee met Kees. Ik heb ook zo’n fan als eiwit in huis.
Ha andere eigeel. Wat lief dat je met Kees meeleefde en joh, je had um moeten horen… Het stilvallen klonk des te stiller…
Heerlijk verhaal Anne. Mijn man was meer van het spelletje dan van een club en af en toe keek ik ook mee. Ik herken jouw zienswijze over voetbal!
Wat leuk dat je het herkent, Corry! Misschien kijken vrouwen anders?
het getuigt van echte liefde van twee kanten, als je elkaar zo tegemoet kunt komen. ;-))
Marije, ik voel dat je uit ervaring spreekt, dankjewel
Ik heb nog nooit zo’n leuke voetbalrecensie gelezen. Eindelijk iemand die de diepgang en dubbele lagen ziet op het groene gras. Die de gevoelige snaar blootlegt op een verhelderende manier en aangeeft waar er verbeten verbeterpunten zijn. Je bent een super coach en inderdaad….. if you can’t beat them, join them.
Ik bloos ervan, Joke… dankjewel
Mee eens Joke
XXX
Dat is liefde: je verdiepen in de hobby van je partner…
🙂
Voor iemand die zegt niets met voetbal te hebben heb je een prachtig stuk geschreven. Waar liefde voor Kees je al niet kan brengen. Mooi Anne.
Dankjewel Athy.
Het zou zomaar kunnen dat mijn aandacht eenmaal gewekt voor Ajax en voetbal aanhoudt voor korte of lange duur; ik merk dat tal van opmerkingen van Kees uit verre verledens toch ergens zijn blijven hangen en dat sommige daarvan me nu ineens iets zeggen, raar maar waar.
Als Feyenoord-fan zou ik leedvermaak moeten hebben, maar ik hoop dat Bosz het tij nog kan keren. Als er geen gerichte aankopen worden gedaan, zie ik dat niet snel gebeuren.
Dat is een sportieve kijk, Johan. Als ik inmiddels goed geïnformeerd ben, heeft Bosz ook zijn sporen verdiend bij Feyenoord en heeft er nog steeds banden mee.
Werkelijk schitterend beschreven Anne. Ik heb niks met voetbal en Wim inmiddels ook niet meer zo fanatiek als vroeger. Komt misschien toch door het ouder worden. Ik vind voetbal kijken veel te spannend, zeker bij Europese of Wereldkampioenschappen. Ik wil natuurlijk dat Nederland wint en houd steeds mijn adem in als de tegenpartij op de Nederlandse helft komt. Dat is niet goed voor mijn gezondheid natuurlijk en in de periode dat Wim nog keek naar zulke wedstrijden ging ik een rondje wandelen. Ik hoorde vanzelf wel gejuich wanneer Nederland aan de winnende hand was.
Wat leuk jou hier te zien Anna! En zo heerlijk eerlijk, positief, enthousiast en nuchter tegelijk. Dank voor je compliment. Ik ben benieuwd naar je nieuwste roman. Ga die graag lezen.
Voetbal is mij als kind met de paplepel ingegoten. Jarenlang zag ik elke wedstrijd op tv, nu ben ik niet meer zo fanatiek, maar het doet mij deugd dat je Ajax en het voetbal hebt ‘ontdekt’, Anne ?
Ha Ellie, wat leuk dit van jou te weten! Die paplepel zat er bij mij ook in, althans, mijn moeder hield van voetballen, wat nu juist bij mij het averechtse effect had. Eerst ging ze ervoor naar de buren die wèl een tv hadden, wat buitengewoon ongezellig was, want zonder mijn moeder was het een dooie boel ~ hadden we eindelijk tv, kwam de voetbal gelijk mee het huis in en dat gegil en gejuich en getier en gevloek en gespring van de stoel joeg me de stuipen op het lijf ~ ik ging lekker boven lezen of schrijven…
Anne, mijn vrouw heet Mai, ze heeft niets met voetbal, misschien lijkt ze op jou … Mijn 22 jarige zoon is net zo n Ajax supporter als ik … Kees en ik en al die anderen die de gifbeker helemaal leeg dronken hebben het zwaar gehad … En jou Kees is te bewonderen, want als je nog naar Ruud Gullit kunt luisteren dan verdien je een standbeeld . Mai besefte ook die avond dat er ” iets ” bijzonders was voorgevallen. Ze kwam na de wedstrijd thuis bijna samen binnen met Felix … Ze wist de uitslag en zweeg en hoorde ons praten. Over hoe slecht het was, en of het het allerslechtste was wat we samen hadden gezien. Dat was het … En ja je zag het goed, de arme coach was even aangeschoten wild … ( hoewel Anne, het ” arm ” als echt financieel arm is hier niet van toepassing ) ….. ” De wedstrijd tegen Go Ahead wordt cruciaal …” begon Felix, ik begreep wat ie bedoelde, de aasgieren, de pers, de supporters, crisis misschien … Kees was wat opgeluchter denk ik gisteren om kwart over vier… Felix en ik ook, en misschien al die anderen ook … Bij jouw is het een kwestie van doorzetten ( in andere context plaatste je die opmerking ) , dat is het voor ons fans ook … Mai lachte trouwens gisteren met ons. De bbq was top … Trouwens ook zonder overwinning want het blijft de belangrijkste bijzaak van het echte leven …. Amen
Wat een leuke reactie, Peter! Je neemt me mee in jouw wereld en dat onder een stukje van mij. Ik herken Kees in jou en omgekeerd, wat het nog leuker maakt, en Mai, ja, daar kon ik me wel eens in herkennen! Mooie slotzin ook, dankjewel.