Rookstop

Voor lekker brood moet je naar de bakker een eind verderop en voor de gezelligheid gaan we saampjes met de auto. Eenmaal op de bestemde plek is het even wat minder gezellig.
‘Ik haal de broodjes wel, jij doet er altijd zo lang over.’
Kees vliegt de auto uit en rent de straat over naar de uitpuilende bakkerswinkel, hetgeen weinig tijdwinst voorspelt.
Vanaf de supermarkt komt een auto aangescheurd. Pal voor onze bumper staat hij stil. Een keurig heerschap stapt uit, plooit zijn pantalon over zijn glimmende schoenen en sluit dan het portier van zijn dikke BMW. Hij kijkt naar de uitpuilende bakkerswinkel, knikt instemmend en glimlacht breed alsof hij er aandelen heeft.

Zijn hand schiet in de broekzak en diept een pakje sigaretten op. Ruw scheurt hij het open, rukt er een sigaret uit, duwt hem tussen zijn lippen, steekt de brand erin en inhaleert. En hoe! Drie gretige trekken gaan naar binnen zonder uitblazen. Waar laat hij de rook?
Intussen loopt hij om de auto heen naar de stoep, om daar met zijn rug tegen de muur te gaan staan. Blik op de bakker. Eindelijk blaast hij uit. Een rookwolk om U tegen te zeggen. Hij ziet hem niet eens. Zo is hij in beslag genomen door het inhaleren. Hij neemt alweer drie diepe trekken achter elkaar. Zijn blik strak op de bakker, om snel een tweede stoomwolk uit te blazen. Ten derde male zuigt hij aan zijn sigaret, inmiddels een peuk, alsof zijn leven ervan afhangt. Bijna brandt hij zijn vingers. Snel gooit hij het peukje van zich af, trapt het uit en schopt het weg. Hij wil er niets meer mee te maken hebben. Op is op, weg is weg.

Zijn stoomwolk is het enige dat nog even herinnert aan wat hij hier heeft staan doen. Hij veegt zijn mondhoeken af en veegt alle eventuele restjes rook en tabak van zijn kleding. Weg met de sporen.
Zijn blik vliegt nog eens naar de overkant. Hij verstart, even. Uit de bakkerswinkel stapt een blonde dame op kittige hakken naar buiten, haar handen vol verleidelijke zakjes en doosjes. Ze heeft zin in een feestje.
Hij spurt naar zijn portier en verschanst zich achter het stuur. Zij ziet het. Haar vrolijke lach maakt plaats voor een beginnend fronsje rond haar mond. Hij ziet haar naderende ergernis niet vanwege de zenuwachtige haast waarmee hij een complete rol pepermunt achterover slaat. Het geurspoor moet ook weg.

Zij begint zich nu echt op te winden en klikklakt naar de auto. Ze sist duidelijk hoorbaar voor mij en dus ook voor hem tegen zijn gesloten raam: ‘Kun je mijn deur niet openen? Je ziet toch dat ik mijn handen vol heb!’
Hij start eerst de motor en opent dan zijn raampje.
Haar humeur zakt onder de grond van alle handelingen die hij kennelijk belangrijker vindt dan haar. Terwijl zij nog wel zulke heerlijkheden gekocht heeft als liefdeshapjes bij de koffie, de thee of de seks.
Nou, dat kan hij vergeten!
Als hij haar deur eindelijk opent, stampt ze alle voorpret nijdig op de achterbank. Hij zit erbij als een zak tabak. Ze zit amper of hij stuift al weg.

Eindelijk komt ook Kees de bakker uit. Gezicht als een oorwurm.
‘Wat duurde dàt lang! Die vrouw bleef kopen. En het moest allemaal suikervrij zijn. Haar man mocht niet dik worden, maar ze wilde wel vieren dat hij al een week niet meer rookt.’