‘Twee weken overtijd.’
In de trein hoor je nog eens wat. Gegiechel. Twee meisjes met tassen, jassen, dassen. Tot mijn geluk ploffen ze tegen de achterwand van mijn bank. Ze lachen zo aanstekelijk dat mijn oren groeien.
‘Hoe kan je zus nou overtijd zijn? Het is een heel mooi meisje, maar ik had nooit gedacht dat ze het met een jongen zou doen!’
‘Ik ook niet en ze wil er niks over zeggen. Ze is zo gesloten als een deur. Volgens mij heeft ze anorexia. Ze eet niks en weet van elke hap hoeveel calorieën erin zitten.’
‘Zowat iedereen heeft anorexia. Moet je mijn zus zien. Als die in haar bikini op het strand ligt, kijk je onder haar broekrand door. Ze heeft alleen vel en botten en toch vindt ze zichzelf nog te dik. Als zij een bord pap op heeft, gaat ze gelijk naar de plee om te kotsen.’
De meisjes zwijgen. Door de rugleuning voel ik hoe hun lichamen een andere houding zoeken. Het gedeelde geheim moet een plek krijgen.
‘Anita heeft het ook gehad.’
‘Anita!?! Die was toch altijd heel gewoon? Eerder dik?’
‘Ja, die had best wel vet overal. Maar dat viel niet op. Tot ze ging lijnen. Toen kreeg ze ineens een hele spichtige kop en dat was geen gezicht met de rest.’
‘Oooh.’
‘Ze ging steeds minder eten, tot ze helemaal niet meer at. Ze dronk alleen water. En omdat ik haar best goed ken, ging ik haar pesten. Dan riep ik door de gang ‘Anita Anorexia’. Ik wist dat ze dat verschrikkelijk vond. Best wel gemeen, maar ze ging wel weer eten. En hoe! In de klas, op het plein, op het muurtje, overal. Dat iedereen het maar zag.’
‘Dat hoef ik bij mijn zus niet te proberen. Die wordt hysterisch.’
‘Mijn zus ook. Maar Anita niet dus. Bij haar was het zo erg dat ze ervoor naar de dokter moest. Ze werd niet meer ongesteld.’
Stilte valt. De woorden doen hun werk. Ineens buldert hun lach door mijn rug.
‘Je zus is niet zwanger, ze heeft honger!’
16 reacties
Ja echt leuk, Anne. Groetjes van Ank…en ik geniet elke keer weer van je kunstwerken
Wat gezellig je hier te zien Ank! En dankjewel voor je enthousiasme XXX
Weer een probleem uit de wereld geholpen!
Graag gelezen, Anne!
ja! dankjewel Mieke
Tijd reis trein
Meiden gein
Be wust zijn
Heerlijk vermakelijk meeleven
Fijn ?
mooi Joke, dank!
Ik lach me slap om die malle meiden. Prachtig naverteld Anne.
Dank je Anne! Mijn reisje vloog om.
Heel mooi en met humor geschreven Anne, maar wat is het eigenlijk triest. En ik denk dat die meisjes gelijk hebben. Zo’n lichaam ‘schreeuwt’ toch eigenlijk om goede voeding?
Het is zeker triest Jannie. Heel verdrietig dat meisjes, maar ook vrouwen niet gelukkig zijn met hun lichaam. Toen ik nog horoscopen maakte, zag ik daarin wel aanwijzingen – een verlangen het aardse te ontstijgen en verlangen naar een verloren paradijs. Nu ik zelf veel aardser ben geworden, zie ik naast de innerlijke aantrekking tot ascese juist ook de ‘dwang’ van buitenaf, waarin de mode-industrie een aandeel heeft gehad.
Dit is veel te kort om er echt op in te gaan – maar ik merk dat ik na zo’n opgevangen gesprek toch weer meer oog heb voor de diepgaande problematiek en triestheid. Mooi dat jij dat door de oppervlakte heen voelt. Dank voor je warme reactie.
Toevallig gisteravond een reportage gezien over de vrouwen van Cuba, Anne. Daar is reclame sowieso verboden en zijn de vrouwen (veel mollige vrouwen) heel tevreden over hun lichaam. Inderdaad is het hier te kort om er op in te gaan, maar ben op mijn beurt blij met jouw antwoord op mijn reactie.
Wederzijds Jannie ~ fijn!
Wat een leuk verhaal weer Anne. Mooi naverteld.
Dankjewel Kees – wat een meiden hè – ik vond het prachtig hoe ze in zo’n kort bestek eigenlijk de hele problematiek onder de loep nemen, naar zichzelf kijken en zelfs ook relativeren op hun eigen manier.
Mooi beschreven Anne en geanalyseerd!
Mooie reactie Corry, dankjewel