In het jaar dat ik fan van Ajax werd, heb ik genoten van het spel, de spelers, de trainer en heb ik geen wedstrijd gemist. Gaandeweg begon ik het spel te begrijpen en zag hoe ieder zich ontwikkelde. Vanaf dag 1 was ik fan van Ten Hag, hoe hij van meet af aan sprak over ‘wij’ – anders dan Louis van Gaal die op zeker moment het alleen nog over ‘ik’ had, wat tegelijk ook het moment bleek dat zijn team minder ging presteren. Onder Ten Hag zag ik hoe een groep talentvolle individualisten een team werd met ware teamgeest. Aanvankelijk had ik het niet op Ziyech met zijn eigendunk. Wat is dat veranderd! Gisteren was hij voor mij de man van de wedstrijd. Hij liep zich het vuur uit de schenen voor de overwinning van zijn team. Eén keer scoorde hij, drie keer net niet. Pijnlijk.
Wat was het fantastisch om te zien hoe een ploeg uit een klein landje door teamgeest, vindingrijkheid, moed en doorzettingsvermogen kon winnen van ploegen met het grote geld. David versus Goliath.
Wat had ik graag gezien dat we gewonnen hadden, gisteren. Ik ben nog niet over de klap heen. Probeer te zien hoe het noodlot zich op Ajax stortte.
Bij mij sloeg de schrik zondag al om het hart. Toen een speler van Willem II Neres blesseerde. Neres! Onze watervlugge goochelaar bij het doel, die diep kan spelen en Tadic de kans geeft te scoren vanuit middenveldpositie. Tadic die daar fantastisch werk doet, wat nodig is tegen een ploeg van bonkige kerels zoals de Spurs. Even leek Neres toch te kunnen spelen, 5 minuten voor de start speelde de blessure op en werd Dolberg ingezet.
Wat heeft Dolberg veel te verduren gekregen. Niet in het minst van de Ajax-fans die van angst en beven slecht uit hun doppen kijken. Het was een moeilijke wedstrijd voor Dolberg die wedstrijdritme mist en een nasleep te verwerken heeft van een ernstige blessure. Met stalen gezicht nam hij zijn onverwachte taak op zich en trok gaten in het harnas van de Spurs, waardoor van de Beek, Tadic en Ziyech ruimte kregen en twee goals scoorden. Voor de pauze.
Het was toen al duidelijk dat Schöne wat ouder is en het niet meer kan bijbenen. Ik heb elke wedstrijd achter de keuzes van ten Hag gestaan, maar gisteren begreep ik hem niet. Waarom wisselde hij Schöne niet meteen voor Sinkgraven die in de vorige wedstrijd uitstekend inviel. Tot mijn spijt moet ik bekennen dat twee tegengoals nu juist Schöne zijn aan te rekenen. De ene keer kon hij het niet bijbenen en liet zich in de 16 vallen met een goal van Moura tot gevolg. De andere keer had Onana de bal weliswaar in handen, maar niet klemvast en liep Schöne die uit zijn handen, waarop Moura nog een goal zette.
Onana treft geen blaam. Hij was goed. Keer op keer hield hij op meesterlijke wijze linke ballen uit zijn doel. En ik begrijp zijn getreuzel in die laatste minuten volkomen – zo dicht bij de eindstreep wil je die bal niet uit handen geven. Vijf minuten blessuretijd werden er 6, 7, 8. Omdat Onana treuzelde. Omdat het communicatieapparaat op de rug van de scheidsrechter vastgetaped moest worden, omdat er blessures waren, wissels, omdat…. het noodlot zich niet tarten laat.
In één van deze allerlaatste minuten sloeg het toe. Eén minuut voor het einde stond het groepsorgasme op knappen, één minuut voor de verlossende fluit haalde Moura voor de derde maal uit en was de hand van Onana, de voet van de Ligt een centimeter te kort, de wedstrijd een minuut te lang. Ajax stortte ter aarde.
Maar.
‘Sta op als je voor Ajax bent, sta op!’
14 reacties
Je kunt zoals ik en vele anderen veel respect hebben voor de prestaties van Ajax in dit seizoen Anne. Maar jou oproep om voor Ajax op te staan doet wat ridicuul aan. Supporter van een club zijn heeft te maken met emotie die vaak van kleins af aan is ontstaan en gegroeid. Je kunt van een Feienoord-supporter niet verwachten dat die opstaat voor Ajax, wel dat die respect heeft voor de geweldige prestaties in dit seizoen in de CL. Verderl leuk om jouw analyse te lezen.Daar is wel over nagedacht en dat kun je van veel supportersgebral niet zeggen. Groeten,Peter
Ha Peter, fijn dat je reageert, dankjewel. Wat betreft dat opstaan – dat lied zing ik de hele dag al – en jij hoeft er niet voor op te staan, maar ikzelf wel en alle fans die vandaag terneergeslagen zijn en vooral de spelers die zoveel gegeven hebben en er zondag weer moeten staan in de wedstrijd tegen Utrecht. Groetjes! XXX
Een echte fan ben ik niet Anne, maar teneergeslagen ben ik ook hoor. In de tweede helft waren ze zichzelf niet, veel te nerveus en zat het ook niet mee. Zondag tegen mijn cluppie,FC UTRECHT, ik verwacht het niet, maar hoop dat Utrecht wint ….
Snap ik – en mocht Utrecht winnen, zal ik aan je denken en als Ajax wint ook. Dat het een mooie wedstrijd mag worden!
Als rasechte Feyenoord fan erken ik de grote prestatie van Ajax.
In dit geval maakt winnen en verliezen voor mij persoonlijk niets uit.
Wat we gezien hebben was verrassend jong voetbal met toekomst.
dat is een heerlijk objectieve en sportieve blik, dankjewel Julius
Wat een veelzijdige vrouw ben je toch en wat een scherpe analyse. Petje af hoor. Ik denk dat het allemaal psychologie is. Met een andere instelling hadden ze misschien gewonnen
Dag Attila! Leuk dat je mijn stukje gelezen hebt, en ook je visie op het spel. Had jij de indruk dat ze niet de goede instelling hadden? Als geëmotioneerd fan had ik een gekleurde bril op en zag ze alleen maar vechten en het doel op het nippertje missen, zoals die van Ziyech op de paal. Ik heb me inmiddels enigszins verzoend met de uitslag, nadat ik de reactie van de rustige, relativerende, immer positieve Frenkie de Jong zag. Maar het blijft jammer 🙂
Ik geloof in vechten vanuit een underdog positie , vechten om nog alles te moeten winnen en verdienen.
Maar Zeker was het prachtig voetbal voor zover ik er wat van weet.
Mooi!
Zo is het nog eens leuk om over voetbal te lezen. Ik heb zelf van mijn 6e tot mijn 18e gespeeld en ben het altijd blijven volgen. Tot een jaar of tien geleden. Het grote geld verpest voor mij erg veel. Dit Ajax heb ik meegemaakt en ik vond het – net als veel anderen denk ik – geweldig om te zien. En tja, dat ze er instonken de laatste seconde is triest, maar maakt het wel grandioos spectaculair. Mooi dat jij zo’n voetbalfan bent geworden. Nog mooier dat je ook daar heerlijk over weet te schrijven.
Fijn dat je dit kunt waarderen Mies. En leuk om te weten dat jij zelf zo’n tijd gevoetbald hebt. Dit Ajax was een lust voor het oog en het hart. Ik had geen beter jaar kunnen treffen om te gaan kijken en fan te worden.
Anne zie je blog nu pas. Heb de wedstrijd in het zkh liggen kijken. Ben mijn hele leven al Ajaxfan maar de laatste jaren vond ik de prestaties van duurbetaalde spelers ver onder de maat. Geen inzet , geen teamspirit , niet werken voor elkaar.
Ik heb jaren gehockeyd, in het ned elftal gespeeld en daar geleerd dat individuele kwaliteit soms beslissend kan zijn maar dat de teamgeest, het willen werken voor en met elkaar het belangrijkste is.
Dat laatste zie ik weer terug bij dit Ajax onder de inspirerende en bekwame leiding van ten Hag.
Die heeft van -tig individualusten weer een enthousiast team gesmeed . Dan ben je voor mij een goede trainer. Zijn bescheidenheid daar bovenop vind ik aalleen maar te prijzen.
Overigens je geeft een aardige analyse van de wedstrijd. Stillekes naar Kees geluisterd of uit eigen koker ? 🙂
Ha Dimph, wat leuk deze verlate reactie van jou. Met het leuke nieuws dat je in het Ned. hockeyteam speelde! Wat goed! Daar heb ik nooit een bal van terecht gebracht 🙂
Wat is een trainer belangrijk, hè. Ik was vanaf dag 1 fan van hem, misschien juist wel omdat ik toen nog geen benul van voetbal had, maar wel van teamspirit, het wij-gevoel, dat je alleen niets bent.
Kees is mijn coach. Ik leer elke wedstrijd beter kijken. Stillekes naar Kees luisteren is er nooit bij – ik gil al bij de rij in de gang ‘o jee wat is er met Frenkie? Hij kijkt zo sip! en Tadic heeft er zin in en Ziyech heeft zijn toverhaar!’ Bovenstaand stukje is typisch het luchten van mijn eigen hart. En ik verheug me nu al op volgend jaar met een nieuw team onder ten Hag!