Voor ik van Kasper van Kooten gehoord had, was ik weg van zijn vader. Ik sloeg geen speeltijd van hem over, geen Keek op de Week ging aan mij voorbij. Die humor, die scherpte, die stemmetjes, die blik. Daar kon niks tegenop. Ook Wim niet. Bie. In mijn ogen dan. Mijn vriendin had met Bie wat ik met Koot had. We vielen nooit op dezelfde. Als je de zoon kent, vergeet je de vader.
Dat ik overgelopen ben naar de zoon komt door het theater. Kees, what’s in a name, mijn Kees dus, niet de vader van, kreeg bij zijn afscheid van Inholland in een overrompelend royaal gebaar een stapeltje theaterkaartjes. Waarop ogenblikkelijk de vraag rees ‘waarheen?’. Die vraag bleef liggen tot na de verhuizing, tot na de verbouwing, tot nu. Het geluk wil dat theaterkaartjes eeuwig zijn.
In een opwelling van regionaal bewustzijn togen wij van onze nieuwe woonplaats in het oosten naar Ulft, waar in het DRU-gebouw veel cultureels te beleven zou zijn. En als je gratis kaartjes hebt, steun je zo’n initiatief natuurlijk graag.
De dame achter de balie schoof ons een boekje met voorstellingen toe. Na tien jaar mantelzorg, verbouwen, B&B bleek ons cultureel bewustzijn ver onder nul. We herkenden alleen Angela Groothuizen en dan nog alleen van een huizenprogramma wat ze ook ooit eens deed. Angela komt in januari naar de Dru, maar in onze acute culturele bevlogenheid wilden we meteen. Maar waarheen?
Dan is het handig dat je ooit de trouwste volger van de vader was. Kasper van Kooten. Nooit van gehoord. Zou het de zoon zijn van? De broer van? We waagden de sprong vrijdag 22 november. Een blik in het programma toonde een onbekend gezicht met iets baardigs. Best wel serieus. Als het nou maar niet zoiets semi slim Youp van het Hekkerigs werd, of nog erger, slaapverwekkend traag. Vooral omdat we op rij 3 zaten.
Het begint! Muziek, rook, licht, wapperende gordijnen waaruit een mens tevoorschijn komt met een bewegingsvrijheid waar de hele Achterhoek van schudt. We zijn in het NU en daar houdt hij ons. Vooral de dame op de een na voorste rij die haar been over de lege stoel voor haar zwaait; kramp, pijn of gewoonte ~ Kasper weet het door zijn hele optreden te verweven of hij haar ingehuurd heeft.
Soepel als een kat beweegt hij door zijn leven, huwelijk, kindertijd, de moeder die elke avond een andere man aan tafel heeft, de vader met de 1000 gezichten. Hij zegt het niet, maar laat je voelen dat het opboksen is tegen zo’n man van tien miljoen.
Smeuiïg als een potje vet laat hij zijn stem alle hoeken van de zaal zien en dat in alle toonsoorten. Wat een lenige stem. En wat durft hij daarmee veel te zeggen. Tussen de regels en vet er bovenop. Zes jongens in een weiland aan het onaneren of net niet. We zitten met zijn allen ‘uit z’n krop te vreten’, tongzoenen op zijn Achterhoeks.
Een aanrader!
https://www.kaspervankooten.tv
Als je een blog wilt lezen over een andere theaterpersoonlijkheid:
https://annevellinga.nl/2013/07/29/zomergasten-hans-teeuwen/
18 reacties
Hoi Anne, heb zijn naam al vaak gelezen nog nooit een voorstelling van hem gezien. Ja inderdaad twijfel was wat er speelde….met zo ‘ n vader….dan moet je wel erg goed zijn.
Je hebt me overde streep gehaald. Zodra hij ergens in het West- Brabantse optreedt ben ik van de partij.
Groetekus
Hoi Dimph, zeker doen, hij komt zo rakelings dichtbij, is echt in het hier en nu, vriendelijk, scherp, grappig en gewoon leuk – als je op de link klikt zie je een speellijst waar je dan ook weer op klikt, dan zie je alle plaatsen waar hij speelt – ik weet niet precies welke er in Brabant liggen, maar Den Bosch in elk geval, daar treedt hij op in de Verkadefabriek, lijkt me ook al zo’n aparte plek en wel op 25-01-2020 ~ zet gelijk in je agenda als je die al hebt!
Warme groet!
Anne dank voor je tip. Den Bosch is voor mij ca 5 kwartier rijden. Wellicht dat hij dichterbij speelt.
Moet je wat vertellen iets heeeel anders…zo grappig ook zo bizar.
Ging gister naar de kapper, moest fff wachten zit quasi geïnteresseerd in een boekje te kijken. Ik zie alleen maar wazige streepjes, mijn intellige( leesbril ) vergeten.
Ik kijk in de spiegel en zie achtet mij een vrouw zitten. Ik kijk recht in haar gezicht en geloof het of niet precies jij.
Ik roep ja ook nog hey Anne hoe kom jij hier ? En wil overeind vliegen om je een knuffel te geven. Ik zie een heel verbaasd gezicht en hoor een afgemeten stem die zegt ‘ ik ben Anne niet ‘
Stel dat ik die vrolijke tante om de nek gehangen had wat dan haar reactie geweest zou zijn.
Wat voelde ik me weer prettig gestoord maar ook nlij verrast. Helaas….jij hebt vast een andere kapper. 🙂
wat een hilarisch moment Dimph! en dat ik toch zo’n sikkeneurige look-a-like heb….
23/1 Etten-Leur 20 minuten rijden staat in mijn agenda
wow, wat goed! die Kasper de groeten van me 🙂
Hé wat grappig. Ik heb de try-out van deze voorstelling gezien en volgens mij heeft hij er nu allemaal nieuwe dingen in gezet. Maar inderdaad heel leuk. Mooi dat jullie er ook zo van genoten hebben
wat leuk Renate! hij liep gesmeerd door al zijn verhalen heen en vlocht er veel actueels door, ik kan wel zeggen acuuts – over Ulft, dingen in/uit de zaal, Hij heeft een scherp oor en oog. Sprak ons aan met jongens en meisjes, dat had ik door na een keer of wat en fluisterde dit naar Kees, want die hoort zulke dingen soms helemaal niet en thuis weet hij dan niet waar mijn kwinkslag naar verwijst, ‘jongen’ – Kasper hoorde het direct en ging erop in – niet zo als Hans Teeuwen, waar het schaamrood je van op de wangen komt of zoals Freek de Jonge toen ik een hoedje op had en ‘de koe’ voor hem moest onthouden – gewoon heel natuurlijk of je met hem aan tafel zit, maar dan in het theater, of je meedoet, er toe doet – hartstikke tof dus
Wij hadden de 6e try out en Kasper moest volgens mij weer wat wennen aan life optreden na 5 jaar andere dingen voor tv. Maar uit jouw verhaal blijkt dat hij dat heel snel heeft gedaan.Veel plezier met alle andere voorstellingen nog. Wat is theaterbezoek toch leuk hè? ?
heel erg leuk ~ wat herinnert aan alle leuke theaterbezoekjes dankzij ons huwelijk 😉
Nooit in de gaten gehad dat het de zoon … van was.
Ik heb hem wel een aantal keren op tv gezien en het theater. Ach, hoognodig weer eens gaan. In augustus kaarten kopen voor een heel seizoen (1 x per maand) is nog leuk, maar als je als theater dat vervroegd naar mei is de lol zo maar weg.
Jarenlang ging ik eens per maand met de buurvrouw, we doken (onafhankelijk van elkaar) in de gids en kozen wat uit. Sommige maanden waren zo klaar, over anderen deden we water in de wijn.
Het was altijd een feest totdat de klad er in kwam, met dank aan ons theater!
Door jouw blog weer zin gekregen, toch eens in overleg of we nog ‘laatste’ kaartjes kunnen krijgen …
dat is nog eens een goed voornemen Corry! je bent niet alleen een avondje uit, maar het blijft bij je, het is niet weg de volgende dag en wie weet hoeveel dagen. ik weet niet of ik Kasper al eens gezien heb op tv, ga er nu natuurlijk wel op letten. wie weet kennen we hem ook van allerlei bijverdiensten (reclame), want met zijn stem kan hij alle kanten op. als je naar hem toe gaat, doe hem mijn groeten! (alsof hij mij kent, haha)
Even nagezocht: hij komt niet (meer) in ‘ons theater’. Maar kwam wel interessante dingen tegen. Ga met ‘buuv’ in conclaaf. We zwemmen altijd samen op vrijdagochtend en af en toe benoemen we ons theaterbezoek van weleer, maar verder komen we maar niet.
Stelletje ingedutte ouwe taarten ….
en nu wakker gekust door van Kooten 🙂
Wat ontzettend leuk dat je er weer bent, Anne! De gebeurtenissen in de eerste twee alinea’s zijn door jou al zó leuk geschreven en dan komt het optreden van Kasper nog. Ik begrijp dat het een superleuke avond was en ik heb weer een superleuke blog gelezen! Lieve groetjes ?
en wat een superleuke reactie Ellie! Dankjewel X
Daar kan die Van Kooten het mee doen Anne! Moet voor zo, ‘n culturele mol als jij, die door allerlei beslommeringen jarenlang ondergronds is geweest, een openbaring zijn geweest zo, ‘n mooie voorstelling te hebben gezien. Ik ben vrijwilliger in ons plaatselijke theater DE FRANSCHE SCHOOL en zie regelmatig ook pareltjes van voorstellingen voorbijkomen. Jouw ode aan Van Kooten is overigens een pareltje op zich!
klopt Peter, ik heb genoten en was meteen geïnspireerd een blog te schrijven, waar ik niet zo vaak meer toe kom. als je weer zo’n pareltje ziet, mag je me waarschuwen, want het is best lastig het kaf van het koren te scheiden. en mooi dat jij vrijwilliger bent in De Franse School, klinkt knus en intiem. Fijne zondag!