Wat moet ik over mezelf vertellen. In mijn blogs staat alles. Mijn passie voor het avontuur van het gewone leven dat niet gewoon is. Als gevoelig mens beleef ik teveel om op te noemen. Van jongs af aan verwerk ik mijn ervaringen in teksten, of dat nou gedichten zijn of romans. Soms heb ik er geen woorden voor, dan speel ik Carcassonne, aai mijn kat en steek een kaars aan.
Ik werk ook graag met mijn handen. Daar krijg ik energie van en doe dan soms teveel. Ik hoef maar naar de Kringloop te fietsen door het glooiende Montferland en ik vind iets bijzonders om collages, mozaïeken of assemblages te maken.
Ik kan zeggen dat ik me jong voel, maar ik ben eerder een boomer. Ik ben diep in de vorige eeuw geboren aan zee, in West Kapelle, waar de vuurtoren lichtflitsen stuurde door de nacht en de molen haar wieken draaide. Paarden klepperden over de keitjes en trokken karren beladen met zwarte steenkool en muffe aardappelschillen. Ik hoef er maar aan te denken en ik ben weer vijf.
Ik heb veel interessants opgedaan op allerlei scholen, de fijnste dingen heb ik met vallen en opstaan geleerd in het dagelijks leven. Muren slopen, tegelzetten, meubels verven, kattentaal, appeltaarten bakken en rozen snoeien. Ik heb in bijzondere huizen gewoond in Tiel, Groningen, Arnhem, Berg en Dal, Amsterdam, Alkmaar en Hoorn. Mijn kleinste huisje was een diepe kast waar net een matras en een tafeltje in pasten, dat was in Beek toen ik een burn-out had. Daar ontdekte ik de sterrenhemel door het vierkant van het dakraampje. Het grootste huis had een naam, Villandry, een paleis in een sprookjesbos. Ik gaf er les aan kinderen die nu beroemder zijn dan ik.
Ik heb iets met plekken, de sfeer die er hangt, de genius loci. Als ik in de stemming ben, is het of er een eeuwenoud wezen rondwaart. Misschien word je gevoelig voor plekken als je vaak verhuist. Er speelt iets geheimzinnigs tussen de plek waar je leeft en het avontuur dat je er beleeft. De zee met haar vloeibare grens, het oord waar ik ter wereld kwam, de rivier de Waal van mijn schooltijd, het brede water van verre komend en verdwijnend in het verschiet, schepen op haar vloeiende huid, de Nijmeegse heuvels met de uitgestrekte wouden en diepe leemkuilen…
Het mysterie inspireert mij, het sterrenstof waar sprookjes uit ontstaan en waar misschien alleen een dode taal woorden voor heeft: Genius Loci, Terra Incognita, Axis Mundi.
Daarin schuilt zoveel inspiratie dat een blog te kort is, daar heb je een roman voor nodig. Ik heb er nu twee af, de derde heeft een lange incubatietijd, maar ideeën borrelen, personages krijgen vlees en bloed en woorden, zinnen, hoofdstukken beginnen hun weg te vinden…
Mijn romans staan los van elkaar, maar hebben wel iets gemeen. Elk boek cirkelt rond een vrouw, waarbij Sophie denkt, Eva doet en Iris voelt.
De inspiratie vond ik in de dames die mij hielpen met de verzorging van mijn moeder, die haar laatste zes jaar bij ons in huis woonde. Zij had Parkinson en hoe verschillend gingen onze dames daarmee om! Aanvankelijk vreesde ik dat mijn moeder zou bezwijken door de daden van de doeners, dat haar hoofd zou knappen van de gedachten van de denkers en dat ze zou stikken door de troost van de voelers. Tot ik zag hoe de dames samen precies waren wat zij nodig had: Sophie, Eva en Iris. Verhalen ontsponnen, avonturen, zoektochten, liefde, misleiding en meer.
Wat mij dichtbij huis bezielt en bezighoudt lees je in mijn blogs. Eerst vanuit Hoorn waar we het oude popcentrum Troll verbouwden tot ons huis. Een verhuizing kon niet uitblijven, ditmaal naar het oosten, het heuvelachtige Montferland, waar we ons vijfde huis verbouwden met alle avonturen van dien. Kees is mijn held en mijn lief. Mijn andere lieverds zijn Lukkie, onze je-weet-wel kater met de negen levens en Suus de Sussex en Bleu de Lande, onze kippen.
Lukkie 
Suus en Bleu
Tot slot: ik ben verzot op reacties onder mijn verhalen, dan leer ik jullie ook een beetje kennen.
Veel leesplezier!
34 reacties
??✨
wat een gezellige reactie Renate, hoe je het voor elkaar krijgt – lukt niet met mijn laptop, dan blijven het leestekens… dankjewel!
Weer een heerlijke beschrijving van hoe we jou ook hebben leren kennen; een bezige bij, creatief, gevoelig, veelzijdig, en een virtuoos op taalgebied.
Altijd weer heerlijk om je te lezen.
en superleuk jou hier te lezen Marije, en wat jij in mij ziet, zie ik in jou – hoe heerlijk is dat
Wat jij schrijft voel ik, ben ik.
Dank Anne voor het onder woorden brengen.
wow, dat is nog eens bijzonder Annelies! en we hebben ook nog bijna dezelfde naam! dankjewel voor je directe woorden.
Lieve Anne,
Ik lees je altijd met veel plezier, al schrijf ik zelden iets terug. Nu je schrijft dat je dat leuk vindt, voel ik me uitgenodigd dat wel te doen.
Ik weet niet of je mij nog voor de geest kunt halen. We zongen prachtig in een groepje in Amsterdam, waarin Els Mosterd ook zat. Ik geloof dat zij dat had georganiseerd. Weet je dat nog? Haar beeltenis, van lieve vriendin, staat bij ons thuis op het kastje bij andere dierbare overledenen. Hoe ouder mijn vrouw en ik worden, hoe drukker het daar wordt. Er staat altijd een bloemetje bij die lieve schatten. Nu even niet, want ik ben nu op Boa Vista, op een vakantie vol verrassingen. Hier drink ik water uit plastic flessen en thuis drink ik water uit de mooie glazen waterkan, met de gouden levensbloem op de bodem, die ik van Els erfde. Zo’n diep dierbaar gebruiksvoorwerp.
Dag lieve Anne, mooi geïnspireerd mens, leuk om een foto van je te zien.
Lieve Marja, hoe zou ik jou en je heerlijke plek kunnen vergeten! Eén keer waren we met ons groepje in jouw heerlijke huis dichtbij een Amsterdams park.
Wat heeft Els veel teweeg gebracht! Ook bij mij. Ik hoor nog haar stem. We mochten ons eigen geluid onderzoeken en dat deed zij met zoveel verve dat de lach nog steeds bij me opborrelt als ik daaraan terugdenk.
Ik heb haar foto ook nog steeds. Ze staat er zo mooi op. Alsof ze elk moment een verhaal gaat vertellen, wat kon ze dat mooi.
Ik heb langgeleden ook eens een stukje geschreven over haat, als ik het vind, zet ik het hieronder.
Lieve groet, en wat fijn om te weten dat je me nog steeds leest en met plezier!
Anne,
het is steeds verrassend om in je blogs te lezen waar je op dat moment mee bezig bent. Ik kan niet anders dan genieten van het animo en de veelzijdigheid die je tentoonstelt. Iedere keer steek ik er weer wat van op.
Ook deze keer heb ik je blog graag gelezen.
Een warme groet.
O Mieke wat een hartverwarmende woorden, ik mag wel zeggen dat ik die ‘Graag Gelezen’ heb! Dankjewel xxx
Voor altijd in mijn h♡rt.
Andere Anne! Onze Sophie, Eva en Iris in één!
En natuurlijk lukt het jou om een hart in je hart te plaatsen, je deed en doet niet anders, zo ben jij. Dikke liefs!
Anne, wat een heerlijk en open bericht over jezelf. Ik ken jou al een beetje uit je blogs, slaboontjes over je te lezen, maar zeker ook uit onze warme en liefdevolle ontmoetingen. Toch vind ik het heerlijk je nu hier nog eens in woord tegen te komen en te leren kennen ❤️
Wat Apple er nu weer van heeft gemaakt, ‘slaboontjes’ ?? in plaats van ‘sla nooit’. Ik heb niet goed opgelet.
vooral mijn slaboontjes zijn om nooit over te slaan, Ellie ~ haha, ik ben dus niet de enige die wonderlijke woorden de lucht in zendt…
ik wou eigenlijk een heel ander verhaal vertellen, over de aanzoeken waar ik recentelijk onder bedolven ben ~ uit de hele wereld nog wel, maar net als met boeken blijkt er onder elk verhaal in het hier en nu een verhaal ervoor en erna te zitten – en zo kwam ik om te beginnen uit bij mezelf!
zou ik bijna vergeten te vertellen hoe leuk ik je reactie vind!
Dat klinkt heel spannend ‘bedolven onder aanzoeken, nog wel uit de hele wereld’, daar komt dan toch vast nog wel een verhaal uit, denk ik ?
wat je zegt, Ellie! ik zal het min of meer haarfijn uit de doeken doen eerdaags en dat zonder namen te noemen, maar wel zo dat een beeld ontstaat waar ze wonen, wie ze zijn, wat ze doen en hoe het zo ver gekomen is… dat vraagt wel even een integer bezinningsmomentje
Wat leuk spannend, ben heel benieuwd!
Heel sprankelend beschreven
Taal die onmiddellijk werkt : je inneemt voor jóu
Dat is een gave
Je leven is als de mozaïeken zo komt het beeldend door
Goh, jij kan schrijven Gemma ~ je maakt me blij met je warme woorden, dankjewel
Een fijn, helder en toch best kort ( wel veel inhoud!) verhaal Anne. Dank je wel. ????☕???❤️??
Tjeempie Marieke, hoe je dat zegt en je hart samenvat en zo mooi illustreert! waarom kan ik dat nou niet? als ik het probeer krijgen we dit: 🙂 <3 ;) <3
O, de glimlachjes lukken, ik ben op weg!
Anne wat fijn je weer te lezen. Je inspireert me met jouw dagelijkse bezigheden, de beschrijving van alle plaatsen waar je gewoond hebt en overal iets van meegenomen in je hart.
Ik zit niet lekker in mijn vel, jouw blog geeft me moed om op zoek te gaan naar een woonplek dat weer een thuis is en geen luxe -appartement waar ik nu zit. Met een ruimte waar ik mijn creatieve spinsels weer vind.
Dank je voor dit blog het moet gewoon zo zijn xxxxx liefs
Goedemorgen lieve Dimph ~ als je huis niet goed zit, zit je vel het ook niet… maar wat moeilijk om in deze tijd je plek te vinden, de plek waar je hart openspringt en je handen de weg vinden naar kleuren en vormen en maaksels.
Zo’n luxe appartement kan heel apart zijn maar niet eigen. Dat was zo fenomenaal van Hundertwasser, dat-ie dat voelde en de muren rond de vensters opvrolijkte met zijn toverkunst – Wenen is er beroemd om, maar in ons landje, ‘the Netherlands?’ zit je opgescheept met een eenvormig gebeuren.
Eens even denken of ik niet een handige huizenvindtip voor je weet, zou je toch mogen verwachten met al die huizen die achter me liggen… hoe vond ik ze? Dimph! je inspireert me voor een nieuw verhaal! Dankjewel XXX
Mooi stukje over een dame die van het leven houdt. Groetjes en ook aan uw lief
wat een mooie visie Emma, een dame die van het leven houdt! ja, ik hou heel erg van het leven en hoop er nog heel lang mee door te mogen gaan. Kees doet gelijk de groeten terug, nadat hij eerst even verbaasd zei: Ooooo!
Dag lieve Anne voor altijd in mijn zijn ???
Dag lieve Annette, dankjewel dat je me zo dichtbij laat komen
wat je zegt, Ellie! ik zal het min of meer haarfijn uit de doeken doen eerdaags en dat zonder namen te noemen, maar wel zo dat een beeld ontstaat waar ze wonen, wie ze zijn, wat ze doen en hoe het zo ver gekomen is. ik voel ineens aan mijn water dat dat wel even een integer bezinningsmomentje vraagt!
Lieve Anne,
ik zeg het maar eerlijk, maar eigenlijk ben ik razend jaloers op je geweldige grandioze creatieve, energieke levenskunst.
Ik hoop dat je er nog heel lang van mag genieten en ik het nog lang mag lezen.
Lieve Bea, echt? Maar joh, als het echt waar is, is het hartstikke gaaf, want jaloezie is niets anders dan de herkenning van iets in de ander wat in jezelf droomt en alleen maar wakker gekust hoeft te worden en dat doe ik met liefde gelijk, NU.
Trouwens, ik viel gelijk al op je in de heerlijke tuin toen Selma er nog was, jarig en wel, en ook bij Joshua in zijn spiegelpaleis en al je grappen of facebook, zoals je eruit ziet en doet, jij zit er zo vol mee dat je het zelf even niet doorhebt en daarom zeg ik het, zoals jij het mij zegt en dan schudden we elkaar de handen en lachen een traan in omarming van het feest dat leven is en soms ook even lekker janken. Ik hoop nog heeel lang. Dikke liefs XXX
Hallo Anne,
Fijn dat je ons/mij steeds weer verrast met je unieke blogs en foto’s van je artistieke bezigheden. De laatste tijd heb ikzelf helaas geen inspiratie meer om iets van poëzie neer te pennen, hoewel er erg veel in mijn hoofd rondspoookt. Schilder- en tekenmomenten komen wel zo nu en dan om de hoek kijken en dat doe ik ook graag. Altijd wel iets creatiefs toch? Nu ga ik op mijn gemak even genieten van je nieuwste blog. Blijf zo doorgaan zou ik zeggen !
Groetjes (van tamelijk dichtbij)
Joke
Ja, tamelijk dichtbij, Joke! Blij met je hartverwarmende woorden jegens mij ~ soms gaat er (ook) bij schrijven en dichten een incubatietijd aan vooraf. Zou mooi zijn als deze lente nieuwe inspiratie geeft. Groet!