Sinds ik twitter krijg ik mannen op mijn dak vanuit de hele wereld. Dat is het leuke van twitter, grenzen vervagen, rangen, standen, kleuren, jaren. Iedereen is ineens dichtbij. Generaals, filmsterren en prinsen vinden mij het einde en tegelijk een nieuw begin. Hij met mij. Ik met hem. Noem een plek en ik kan erheen: Californië, Londen, Abu Dhabi, Zanzibar, Syrië.
Het begint met de boeren of liever de hashtag onder mijn tweet over landbouw-zonder-gif #yeswecan, want volgens mij kunnen we dat. Wie verwacht nou dat militairen dan ineens bij bosjes voor je vallen? Eerst is het er ook maar één en denk ik dat hij ‘the one and only’ is. Vanuit zijn commandocentrum in Saoedi Arabië houdt hij de wereld in de gaten en voert ‘petrols’ uit, levensgevaarlijk maar niet levensbedreigend omdat hij door bloed en been geverfd is in Afghanistan.
Ik ben gelijk een gewaarschuwd man vanwege het onderzoek naar PTSS dat ik deed voor Eva ~ Terra Incognita, mijn tweede roman, waarin een Vietnam veteraan eraan lijdt, wat tot onvoorspelbare acties leidt, en je snapt dat ik niet WW3 op mijn conto wil hebben.
Dus ga ik behoedzaam met hem om en hij met mij. Op kritieke momenten stelt hij mij gerust. 3 januari was amper begonnen of daar was hij al:
Anne, the situation is gonna calm very soon, I’m safe and so are you; our air strikers has done the job perfectly, Suleimani, was a terrorist. He is the cause of his death.
In no time regent het hier militairen. Ik denk dat ze op een kluitje zitten, maar ze zitten verspreid over de wereld in commandocentra, behalve de militair chirurg in Zuid Egypte waar veel bloed vloeit en waar hij afgerukte ledematen terugzet en in Mali zit er een zonder commandocentrum die op staande voet in het huwelijk wil; dan kan ik de VN bellen dat ik hem thuis nodig heb, want nergens is het zo bloedlink als daar.
Het valt op dat militairen als eerste willen weten waar ik woon. Dat komt door hun hersenspoeling. Waar zit mijn vijand. Waar zit mijn lief? Ze weten lengte- en breedtegraad van the Netherlands blindelings inclusief molens, zee en rivieren. Geen bergen. Wel safe. Vooral dat.
Als ik me probeer voor te stellen waar zij zitten, doemen vage beelden op. Geen idee waar. Ik ben nu eenmaal behept met een chronisch gebrek aan geografisch inzicht. Als ik verder dan vijftien kilometer van huis ben, moet mijn lief mij vertellen waar we zijn als we er zijn. Lutjebroek, Brasschaat, Ardennen, Zwitserland. Hoe verder van huis hoe globaler mijn beeld. New York is bij mij USA.
Het is dan ook een verademing als de sterren van het witte doek verschijnen. Die zal het worst wezen waar jij woont, sterker, waar zijzelf wonen, dan wel auditie doen of optreden. Ze vallen ook altijd gelijk met de deur in huis: ‘I scrolled through Twitter and found you. When can you come?’
Als hun foto voor je opduikt alsof ze regelrecht van het witte doek jouw huis binnenstappen, krijg je acuut plankenkoorts. Je hebt geen idee waar je heen zou moeten. Bij navraag verwijdert Twitter hun accounts. Wat heb ik gedaan? Weet je, zo levensecht als ze bij je binnenkomen, zo nep zijn ze. Echte beroemdheden hebben een blauw vinkje achter hun naam. Weet je dat ook weer.
Je hebt ook aandoenlijke aanzoeken, smeekbeden eerder. Die komen uit de Gazastrook en Syrië. Broodmagere kinderen met grote ogen en daarnaast een vader met ogen als smeulend vuur. Die wil dat je met hem trouwt.
‘Please, we need hope, love and humanity. Be a human. Donate now.’
Mocht je er al over denken, dan is dat laatste toch een afknapper.
Een apart slag zijn de zeemannen, stoere kerels op olieplatforms, imposante mannen met baarden die alle kanten opstaan of keurig getrimd, dit zijn de marine ingenieurs met woorden die Google translate niet kent. Als ze die kwijt zijn, drijft de pijn boven van hun persoonlijke historie die altijd droef en eenzaam is, anders heb je natuurlijk ook niets te zoeken op zo’n boortoren midden op de woeste baren:
‘I’m the only child of my parents. My parents died long ago. My father died in a military war when I was 7 years old and my mother died when I was 13. I was raised by a neighbouring teacher, growing up was quite difficult for me but I never gave up.’
Er zijn ook jonge mannen zonder moeder, die zoeken ze en dan komen ze uit bij mij of all people. Zij zitten in India en Zanzibar. Met hen heb ik de leukste gesprekken. Ze zijn zeer idealistisch, gaan de wereld veranderen, worden president of minimaal minister. Hun eerste aandacht ligt nu eens niet bij mij maar bij economie en ecologie, klimaat en milieu, vrouwen en kinderen. Ze spreken Frans, Engels, Duits naast Arabisch, Russisch, Swahili en Hindi. Op Zanzibar bijvoorbeeld zit de toekomstige president, nu nog 22 en student:
‘ i always prefer to share ideas with people who have age more than me because i do believe i will learn more things from them. ‘
Allemaal interessant en inspirerend, maar ook bloedstollend als je er over nadenkt. En daar ben ik nu mee bezig. Er kan er zomaar eentje op de stoep staan. Een ontvoering is zo gebeurd. Zit ik ineens op een plek die ik niet weet. Om slapeloze nachten van te krijgen.
Daar heb ik het volgende op bedacht: een wereldkaart met vlaggetjes. Dat heb ik gezien bij een vriend die de hele wereld heeft bereisd. Boven zijn bureau hangt zo’n kaart en in alle werelddelen, landen, plaatsen waar hij was, hangen labels. Dat wil ik ook, maar dan anders. Ik wil vlaggetjes waar mijn aanbidders zitten. Als ik dan spoorloos ben, zit ik onder zo’n vlaggetje. Dan moet ik wel eerst zo’n wereldkaart vinden en of ze die in de kringloop hebben, is de vraag.
Huwelijkskandidaten kunnen door naar mijn vorige blog: https://annevellinga.nl/2020/01/15/over-mezelf/
Het wonder van de wereldkaart kun je hier lezen: https://annevellinga.nl/2020/02/12/landkaarten/
15 reacties
Kijk jij maar uit met al dat gesjans. Heb ooit op FB een vriendschapsverzoek gehad van een militair met veel goud op zijn schouders en borst.
Ik dacht niet alles is goud wat er blinkt en heb deze kanjer gedeleted. Dan maar zonder.
Zo is het maar net Dimph, hoed je voor goud dat blinkt!
Oh Anne, echt iets wat op jouw pad komt en zo leuk hoe je dit alles beschrijft. Ik krijg ook wel verzoeken en zelfs ook huwelijksaanzoeken. De meest knappe mannen op de foto’s, vaak met goud op de borst en zij vinden mij de meest aantrekkelijke vrouw….hihi, ook mannen nog heel jong waarvan ik de moeder zou kunnen zijn. Ik delete toch meteen, hoewel ik ook wel eens de neiging voel opkomen het spel voor de lol mee te spelen. Een super leuk idee ook een landkaart aan te schaffen, voor mijzelf dan, zou er de topografie mee op kunnen halen, wat dat betreft ben ik een oen.
ja, joh, er lopen vreemde snoeshanen rond op de wereld en als ze je pad kruisen heb je dat soms niet eens door!
en zo’n kaart lijkt me echt handig; ik kwam al wel een globe tegen in de kringloop, maar daar staat alles veel te klein op en je moet hem de hele tijd ronddraaien en dan heb ik nog geen beeld waar Melbourne ligt t.o.v. Amsterdam.
Nu ik dit lees zeker geen twitter voor mij.
Gr Jan(Wilde een Tuin)
gelukkig ben je wel een trouwe lezer van mijn blog Jan Willem, en ik ben altijd blij met je reacties; ik hoop komend jaar je tuin ook weer eens te bezoeken, ben benieuwd of hij nog net zo mooi is!
Ik kreeg de laatste maanden aanzoeken van dames die een relatie met mij wilden. Maakte niet uit wat ik deed en hoe ik er fysiek aan toe ben. Dan weet je dat het niet serieus is. Negeren en als ze blijven aandringen ondanks een beleefd nee blokkeren. Overigens vind ik Twitter geweldig. Ik ben veel meer een Twitter man dan een FB man.
ik vind op dit moment twitter ook erg leuk – zo uit de eerste hand verslagen lezen uit de hele wereld, te lezen wat mensen bezielt in gebieden waar ik nooit ben geweest en daar dan op kunnen reageren en weerwoord krijgen – dan neem ik de aanzoeken wel op de koop toe!
Ik zit niet op twitter, de hemel zij dank. Jij hebt nog een vent op de achtergrond. Ik moet er niet aandenken wat mij allemaal zou kunnen overkomen. Ik ben ene grote schijtlijster ….
er zit altijd een beschermend scherm tussen, Corry 😉 ~ twitter is veel leuker dan ik voor mogelijk hield – je moet even wegwijs worden en leren wat je wel en niet moet doen, maar dat weet je nu dus! en dan ga je mensen van vlees en bloed ontdekken, vol passie voor hun boerderij, wildlife, vogels, kunst, politiek – je ziet foto’s die ze gemaakt hebben, hun tuin, kunst, kat. demonstratie – het haalt de wereld in huis – heel anders dan t.v. – je kunt reageren en er wordt op jou gereageerd – en wat je niet aanstaat, doe je de deur uit of je schrijft er een verhaaltje over 🙂
Het blijft oppassen!
Graag gelezen, Anne.
Zeker weten, Mieke, daarom waarschuw ik jullie ook! 🙂
Ach Anne, heb ook regelmatig contact verzoeken van echte Saoedische prinsen in de prachtigste paleizen, moet altijd zo lachen en verder dan mijn antwoord dat ik zijn oma zou kunnen zijn komt het meestal niet.
Twitter is voor mij nieuws in de breedste zin des woords uit de wereld. Bekijk alle kanten van de nieuws aangevers. Zo kun jezelf een weloverwogen idee vormen hoe de zaken echt in elkaar zitten. Nieuws van tv NPO,CNN,BBC is zo gestuurd door staat en belichten slechts een kant. Meestal de linkse.
Sinds 8 jaar op Twitter en schellen zijn van mijn ogen gevallen .Facebook is prima voor recepten, familieberichten en wissewasjes .Twitter is prima voor interactie en gedachten wisselen .
Wat vat je dit mooi samen, Helena! Zo gebruik ik twitter ook, nieuws vanuit de mensen zelf, vaak haaks op elkaar staand, maar zo krijg je een genuanceerd beeld en kunt ook in gesprek gaan en tja, dan nemen we zo’n Arabische prins tussen de bedrijven door op de koop toe, als grootmoeder 🙂 en weg zijn ze, wonderlijk, zoiets als met Alladin en de toverlamp!