Als ik een schilderij wil kopen van een vriendin, wil ze geen euro’s, maar een mozaïek. ‘Het mag klein zijn, want ik weet dat het heel veel werk is.’
Tsja. Dat is nogal een vraag. Oud mozaïek is het niet. Als ze dat had willen hebben, had ze er allang naar gevraagd. Het schaamrood stijgt mijn wangen in: dat heeft ze gedaan! Ze vroeg of ik verkoop. Zij verkoopt veel. Zet mij in een winkel en ik verkoop alles. Voor de verkoop van mijn eigen werk ben ik totaal ongeschikt. Ik ben van het geven. Zoiets zal ik wel geantwoord hebben. En dat wil Kees dan weer niet. ‘Geef maar aan mij,’ zegt hij dan. Het mag van hem alleen de deur uit als de bieding overeenstemt met het aantal uren dat ik ermee zoet ben. En dat is lang.
Haar schilderwerk vraagt ook ongekend veel tijd; ze rust niet voor ze zelf tevreden is en voor ze aan het eigenlijke schilderen begint, is ze net zoveel tijd kwijt als ik met zoeken naar geschikt serviesgoed en bijpassende rommeltjes. Ik ben van het recyclen, verwerk het liefst wat anderen afdanken. Zij is op schildergebied van de perfectie. Het beste khadipapier, zuiverste linnen, marmermeel en ander geheimzinnigs om een bodem te maken waarop ze los kan gaan met haar kleurpalet van bijzondere verfsoorten. Laag over laag en dat zie je; hoe langer je kijkt, hoe meer je ziet. Haar specialiteit is abstract werk, waar ik met mijn ongebreidelde fantasie betoverende landschappen in zie. Ze maakt ook spontane portretjes. Met inkt. Ze hoeven nergens op te lijken zegt ze dan.
En dan weet ik het. Ik ga iets doen met portretjes. Het hoeft nergens op te lijken en dat is mijn specialiteit. Ik werk zonder ontwerp. Een spiegeltje is snel gevonden. Maar portretjes! Voor ik de kopjes en bordjes bij elkaar gescharreld heb, ben ik tien kringlopen verder.
Als ik iets lastig vind, is het wel het uitknippen van gezichtjes uit een kopje. Die dingen zijn rond en het moet plat worden. Daarbij is niets zo scherp en splinterend als porseleinen kopjes. De lijm is gemengd met mijn DNA. Ik had niet eens door hoe de lijm zo rood kon kleuren. Speldeprikken voel je niet als je bezig bent. Dat had ik moeten weten toen ik met bloed moest ondertekenen voor Nishawihantoe, de geheime club van Aleid, Erna en mij.
Ik ben tien dagen zoet met knippen, snijden, plakken, voegen en het nieuwsgierig maken van mijn vriendin. Dat heb ik van mijn moeder. Die kon een reepje nog spannend maken. ‘Ik heb iets voor jullie en het begint met een reepje.’ Wat hebben we daarom gelachen.
Mijn vriendin brandt van nieuwsgierigheid, maar ik laat niets los, nog geen halve schemerfoto laat ik zien, terwijl wij dagelijks ons werk en de rest delen via app’jes.
Ik heb gelukkig wel een paar vage foto’s gemaakt van het proces. Die gezichtjes!
Tien dagen later ben ik dus helemaal klaar voor de ruil. Eindelijk. Ik wacht namelijk al van pal voor Corona tot nu op het schilderij. Ze zou het brengen en logeren en samen eten en lachen en praten en schilderen. Corona was ons voor. Dus stelden we het een maandje uit en nog een maandje. Daar kun je mee aan de gang blijven. Maar nu ik mijn aandeel klaar heb, kan ik echt niet langer wachten op mijn fel begeerde schilderij.
We spreken af in de open lucht op de dijk ergens aan de mooie Maas. De zon doet mee. Het water flonkert, de lucht blauwt. Het kan niet mis gaan. Zij staan al een halfuur te wachten. Dat komt door het frietje dat wij, Kees in dit geval, als warme verrassing halen. Laat zij nou een mand met koek en zopie bij zich hebben. Een feestmoment van de bovenste plank. Op voorhand.
En dan is het zover.
Zij heeft haar werk zorgvuldig ingepakt en er ook nog een schattig opschrijfboekje bij gedaan. In mijn handen is het schilderij nog veel mooier en sprankelender dan op haar website. Mijn hart maakt een sprongetje van geluk.
Mijn werk zit onverpakt en zonder cadeautje in een zak. Ze haalt het er met zoveel aandacht uit dat ik de zenuwen krijg. Vindt ze het wel mooi? Zij heeft het immers niet uitgekozen zoals ik. Voor hetzelfde had ze liever een vaas gehad of een kaarsenstandaard, een vogelhuisje, een taartplateau…
Ze vindt het mooi. Ik voel het. Zoals ze kijkt! Ze vindt mijn werk net zo mooi als ik haar werk. En laat ons werk nu precies hetzelfde formaat hebben.
En dat spreekwoord klopt dus voor geen meter. Van ruilen ga je niet huilen, je word juist dubbel blij en dat blijft ook nog.
Mijn werk zoals het bij haar hangt:
Haar werk zoals het bij mij hangt:
Dan kun je nu naar haar website vol verhalen en kunst: https://www.ellieschmitz.nl
En naar mijn nieuwe afdeling voor meer mozaïekverhalen: https://annevellinga.nl/mozaiek/
33 reacties
Hoe twee zo verschillende technieken je diep kunnen raken.
Doet me deugd dat je geraakt wordt door ons werk Dimph.
Prachtig werk van allebei.geweldig hoe je elkaar kunt inspireren!
Wederzijdse inspiratie is inderdaad een zegen, Marije. Dank voor je fijne compliment.
Dimph zegt het precies goed, het klopt dat deze twee verschillende kunstuitingen ons diep hebben geraakt! Dat is ons die zaterdagmiddag overkomen, het voelt ook nog steeds als kortgeleden en heel dichtbij.
Ik zit hier met een warm gevoel in mijn maag en tranen in mijn ogen. Je hebt onze uit nood door Corona aangepaste ontmoeting en het geven en nemen met zoveel warmte en liefde beschreven Anne, heel mooi. Ook jouw en mijn werkwijze heb je zo leuk en inspirerend verteld. Ik ben zo blij dat het werk bij jou hangt, het heeft iets speciaals gekregen. Een binding met de huizenjacht die hier gaande is en waar jij en ik veel over praten, dat zag jij er meteen in, hoe jullie ook voor ons zoeken. Dat jij het in een tas had gedaan en ik het werk had ingepakt, daar staat tegenover dat mijn naam wel op het linnen staat, maar niet dat het voor jou was, dat heb jij dan weer wel gedaan op de achterkant waarmee je het mozaïek heel persoonlijk heb gemaakt. Dank voor dit leuke verhaal en voor het delen van mijn website ❤️
Wat een geluk hè Ellie, dat we elkaar zo blij kunnen maken en inspireren.
Daar houd ik het maar even bij 🙂
Prachtig! 2X
Dubbel dank Mieke!
Bijzonder van alle mogelijke kanten. Twee wonderschone kunstwerken ook.
Wat zeg je dat weer heel speciaal Mies. Blij mee.
Bedankt meiden, voor dit kado’tje op 5 december! Op mijn leeftijd is Sinterklaas niet spannend meer, maar jullie hebben me beide verrast! Ik geniet van allebei!
Wat een mooie nieuwe naam heb je! Ik zal nooit vergeten hoe wij elkaar inspireerden en een heel kaartspel hebben gemaakt. Ik trek nog geregeld een kaart, altijd verrassend en altijd met een blije gedachte aan jou!
Hartelijk dank voor dit mooie compliment, GoudenAnkh! Ik geniet enorm van Anne’s mozaïek en de dag van ontmoeting was er een met een gouden randje, vol warmte en blijdschap.
Ik lees je altijd met zoveel plezier Anne.
Liefs van Marja
Dat raakt me Marja. Verhalen is mij lief.
Lieve groet!j
Erg mooi allebei. Je kunt in beide helemaal verzinken en een kwartier later pas weer troebelig opkijken..
Verzinken en dan tijdloos troebel opkijken ~ geweldig!
Dankjewel voor je bijzondere compliment, Linie. Het mozaïek van Anne is mij nu al heel dierbaar en ik geniet ervan!
Wat een prachtige werken konden jullie elkaar over en weer geven Anne! Hier spreekt inderdaad de huizenjacht uit. En bij jou een heel andere kunstvorm, even mooi en bijzonder!
Mooi verteld en mooi geruild 🙂
Je ziet het zoeken en vinden van het huis ook, Marjolein. Fijn zoveel waardering, dankjewel
Marjolein, ook jij bedankt voor je mooie compliment over de twee kunstwerken!
Schitterende ruil Anne, van prachtig werk van zowel het werk van jou als van haar en ik weet ook over welke vriendin je het hebt. Ik heb met haar laatst ook een klein ruilprojectje gedaan, omdat ik ook moeite heb met het verkopen van eigen werk. Ik weet dat jij mij enige tijd geleden eens vroeg of ik het boekje dat ik op FB toonde te koop aan zou bieden. Maar dat is herkenbaar moeilijk dus! In het verleden heb ik al eens vaker een ruil gedaan met iemand die een klein boekje van mij in hartvorm wilde kopen. Ik stond toen met een deel van mijn werk op een beurs (Paperpassion) in Tilburg. Ik stelde daar ook een ruil voor en ook deze persoon was enthousiast om werk van mij met dat van haar te ruilen. Natuurlijk is het leuk om eigen werk te verkopen, maar ruilen geeft ook veel voldoening. Het brengt een extra dimensie met zich mee en ik sta er echt voor open.
Dankjewel Jannie. En wat gaaf dat jij ook aan het ruilen bent en dat je mee hebt gedaan aan een beurs.
En dat je ook geruild hebt met Ellie. Ik ruil wel vaker een boek van mij met het boek van een ander, maar volgens mij heb jij mijn boeken allebei al en heb je me bovendien verrast met een bezoek bij het signeren in die prachtige boekwinkel/kerk in Maastricht. Onvergetelijk.
Prachtig Anne, wat prachtig.
Ha Klaske! Doet goed dat je het zo warm waardeert X
Anne klopt het dat ik in de spiegel van je prachtige kunstwerk net nog een piepklein stukje Anne zie? Of straalt het kunstwerk simpelweg zo dat ik jou erin zie?
Eens even net zo goed kijken als jij, Klaske……
Waar ik er nog mee bezig ben zie ik de tafel/bok eronder….
Ellie heeft de foto gemaakt hoe hij bij haar hangt, en na lang zoeken zie ik idd ook een piepklein donkertje en dat zou zomaar iets van Ellie kunnen zijn (schedel, hand, camera, iPhone…)
Wat maak je prachtige mozaieken, lieve Anne!
Ik kan er naar blijven kijken!
En de verhalen erbij maken het helemaal af!
Lieve groet,
Marianne
Dat vind ik nog eens een hartverwarmend compliment, dankjewel Marianne.
Lieve groet!
Mooi Anne, twee ziele-spiegels en beiden in de woning van de ander. Wat een mooi gegeven. Ik had inderdaad je verhaal niet gelezen en dat was ik mij niet bewust.
Het is december, dan ben ik niet alert, overgang naar winter, denk ik zelf.
Ik breek nooit iets maar nu gaat het ene na het andere glas tegen de vlakte. Vergeet ik en snap ik niet.
Nou, zo dus. Maar je verhaal heb ik nu wel degelijk gelezen en ik vind het een mooi verhaal.
Prachtige ontmoeting aan de rivier. Heb het goed deze maand, jij en Kees. Groeten,Athy.
Ik had al het vermoeden dat jij juist dit verhaal leuk zou vinden, Athy, vandaar dat ik je er even op wees.
Ik denk maar zo: Scherven brengen geluk! Lieve groet en warmte!
Wat een mooi verhaal van jouw en Elly’s werk (al lezend vermoedde ik al over wie je het had en zag toen haar werk en website staan) en zo leuk ook al die reacties van mensen die ik dan weer ken van facebook en die ook vaak scheppend bezig zijn. Stel je toch voor dat je dat niet kon doen, lekker creatief zijn… Wat een grijze wereld zou het zijn, denk ik… Hoewel er door gastvrijheid en dierenliefde ook veel moois ontstaat. Maar het oog en het hart roepen om kleur en vorm! ☺