Hier is Aaltje Kolman.
Dinsdag 9 oktober 1974
Ik zit me rot te denken om een houtsnede te maken met ALLES erop, met WEINIG. Ik geloof toch dat ik een streber ben. Als ik zie hoe sommigen vrijdags zitten te kletsen en lachen onder het houtsnijden, begrijp ik soms niets van mezelf. Ik ploeter me rot in alle stilte en heb geen beter resultaat dan die lui.
Enfin, ik ploeter maar door!
Dinsdag 14 januari 1975
De hele dag en avond aan mijn nieuwe houtsnede gewerkt: een stok met spruiten! Wel erg moeilijk, maar fijn om te doen. Ik ben zeer benieuwd wat de afdruk wordt.
Het is nog geen 9 uur, maar ik ben moe en heb pijn in mijn hoofd.
Woensdag 15 januari
Vanochtend om half elf naar Sonja geweest. Ze vond mijn tekeningen en houtsneden geweldig! Ze zei ‘jij bent een echte kunstenares. Geweldig, wat een kunde en fantasie.’
Toevallig kreeg ze telefoon en zei tegen een vriendin ‘ Ik bel je nog wel terug, want ik heb nu een kunstenares op visite en wil dit niet missen. (HALLO! – dat dacht ik toen)
Morgen en donderdag nog werken aan mijn plankje en dan vrijdag afdrukken. Ben zeer benieuwd!
Donderdag 16 januari
Moeke jarig. De hele dag aan mijn plankje gewerkt. Ik heb het klaar.
Morgen nog even helemaal controleren en dan afdrukken.
Maandag 20 januari
De afdrukken van Spruit en landschap zijn niet slecht. De spruitplant is zelfs erg goed!!!
Schilderen van Theo gehad. Ik had er veel moeite mee. Theo hielp me nog even met de armen om me heen, toch wel vriendschappelijk. Het is net of hij voelt dat ik een zekere reserve voor hem heb en dat komt omdat ik hem vorig jaar vroeg of ik op een andere dag mocht schilderen. ‘Nee’, zei hij toen. Zoiets kan ik maar niet kwijt en durf hem nooit meer een gunst te vragen.
Dinsdag 21 januari
Wansink is nog ziek, geen les dus.
Ik heb de hele dag geschilderd aan een naaktmodel van gisteren. Zo ver ik er verstand van heb, is het wel plastisch. Verder?
Nou, schilderen is zeer moeilijk, maar je kunt er, eenmaal aan begonnen, haast niet mee ophouden.
Ik maak een luie avonden hoop lekker te kunnen slapen, nog wel met een naakte kerel in mijn kamer, al is ‘t dan in de verf, ja, ja.
Woensdag 22 januari
Ben naar Doebele geweest en heb weer spruit en landschap afdrukjes. Jammer genoeg was het papier te nat zodat het niet onder de pers kon. Ik moest met de hand afdrukken. Het is erg groot en is toch jammer genoeg één millimeter verschoven.
Donderdag 6 februari
Heb intussen veel plezier van mijn spruitplant. NOTABENE lag mijn slechte afdruk op de tafel in de lerarenkamer onder een glasplaat!!!!!
Wie heeft dat gedaan? Ik heb hem laten liggen, misschien hoor ik er nog van.
Ze willen allemaal mijn houtsnede ruilen, maar alleen Umberto França en Kees Slegt krijgen de kans en misschien Charlotte Mutsaers die heel enthousiast was, want zelfs mevrouw Bosschaerd die nergens wat aan vindt, zei dat ik de spruitplant niet moet weggeven en bij verkoop minstens 200 gulden moet vragen. Ook op school was dit getal gevallen.
Ik wou dat ik ze tegelijk kon verkopen, 10 x fl.200 zou ik direct vol trots aan de liefste in mijn wereld geven, ja Jan, jij zou alles krijgen. Bij mijn werk ben jij immers altijd bij mij.
Vrijdag 7 februari
Gisteravond bij Kees Slegt geweest. Fijne vent en werkt ook hard. Mijn spruit dus geruild tegen een houtsnede van Kees: een massa voorstellende voor hoge gebouwen. Erg goed vind ik. Hij had een lekker etentje gemaakt. Later op de avond kwam Auke met zijn meisje. Zij wilde mijn houtsnede kopen, maar wat kan ik aan Kees zijn vrienden vragen? Die hebben net zo goed geen geld. Ik heb gezegd dat ik de oplage nog niet weet en de prijs ook niet.
houtsnede – Spruit
Ik kan er niet mee ophouden dus, wordt vervolgd…
Als je wilt zien hoe mooi ze haar panten schilderde:
https://annevellinga.nl/2015/10/02/aaltje-kolman-4/
Als je mijn leergang schilderen wilt lezen:
https://annevellinga.nl/2019/12/01/leergang-schilderkunst/
De opleiding die mijn moeder volgde was de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam
https://rietveldacademie.nl
18 reacties
Leuk om dit te lezen. En mooi dat jij op deze manier dingen van je moeder ontdekt die je ook in jezelf hebt ontdekt.
Best wel spannend om het te delen, Wilma, maar ik denk dat Aal het leuk zou vinden; fijn dat je het leuk vindt om te lezen, nu weet ik het wel zeker.
Ik ken Kees niet maar het sneed ergens hout
klopt als een zwerende vinger zou mijn vader zeggen, Tom
Hoi Ánne
Mooi blog heb je ,en lees dat je Umberto ook al lang kent.
Net als ik hij is een vriend van MN zus Josephine.
Liefs Marga
Wat leuk Marga! Die link had ik nog niet gelegd, maar nu je het zegt, herken ik zelfs je naam, Marga…. Aal heeft ook nog een dagboek van haar reis naar Brazilie, waar ze drie maanden bij Umberto was. Ik vind het echt superieur dat jij Um ook kent! En je zus!
Ben een leek op kunstgebied maar die houtsnede is gewoon écht mooi. Neem mijn hoed af en maak een diepe buiging voor je.
Peter, die moet je voor mijn moeder maken, Ali Kolman is mijn moeder en zij heeft hem gemaakt, en de dagboekfragmenten zijn ook van haar! Dit is een postuum gastblog, ze is vorig jaar naar de eeuwige jachtvelden gegaan….
Dat is een interessant twijgje, des te langer je kijkt des te meer gebeurt er. Het moet wel kunst zijn.
Attila! Het is geen twijgje, gekkie, het is een stronk van het boerenland waar spruiten aan groeien, van die groene knikkertjes die lang niet iedereen lekker vindt, maar ik wel 🙂
Als je op het plaatje klikt, vergroot hij en zie je de spruiten beter…
Moeder en dochter….wat kan er nog meer worden gezegd!
Zucht XXXXX Ellie………
Interessant stuk grafiek. Staat fraai compositorisch op het papier.
Mooi compliment van jou, Fred, dankjewel, ik stuur hem door naar de overkant 😉
Jouw moeder is / was een warm liefdevol kunstminnend iemand. Dát lees en voel ik tenminste.
Warme genegen groet en heel liefdevolle donderdag,
Dankjewel Sunset Ingo, dat voel je heel goed!
Zo moeder…..zo dochter…..dat ga ik steeds meer voelen.
Ik hou van spruiten met gebakken spek of ‘n bal gehakt.
Wat ‘n mooie houtsnede.
jij bent de spruit