Pedofielen zijn onze zwartste schapen. Houden van is mooi, maar wie zijn lust in een kindergaatje stopt, is zelfs in de gevangenis zijn hachje niet zeker. Tweemaal had ik iets met een pedofiel. Zonder weet; want wat weet je van iemand die aardig voor je is? Dat moet gezegd, mensen die van kinderen houden, voelen feilloos wat het kinderhart verlangt.
Met de eerste was ik nog geen twintig met de tweede wel. Dan ben je geen kind meer. Hoewel?
De eerste bood me een kamer aan in zijn huis toen ik geen kamer had, de tweede vroeg me mee naar Parijs toen ik in een piepkleine zolderkast woonde. Aan beide vriendelijke mannen kleefde iets wat ik niet benoemen kon en het onbenoembare heeft mij altijd getrokken. Zo kwam ik door de eerste in Ede en door de tweede in Parijs. De wereld was ongerept voor mijn kinderhart. Ik was nieuwsgierig. Curiousity killed the cat. Dat wist ik toen nog niet. Ik dacht: ‘Het ergste dat me kan overkomen is niet erg zolang ik het niet erg vind’; wat een goede mantra is gebleken in mijn leven.
Ik was gewaarschuwd. In de omgeving van pedofielen zijn altijd mensen die hun mond houden tot ze hem open doen. Voor ik de eerste pedofiel op mijn pad kreeg, was ik gewaarschuwd door mijn moeder en toen was ik kind. Zij was een ster in waarschuwen. Met haar traumatische oorlogservaringen wist ze alle mogelijke gevaren levendig voor te stellen. Ze liet die waarschuwingen vallen als een slappe drol, zo’n gezicht trok ze er ook bij: ‘Ga nooit mee met vreemde mannen, wat ze ook beloven, al is het een dubbeltje of een ijsje. Dat zijn kinderlokkers en die lokken je in hun huis.’
Wat er in dat huis te gebeuren stond voelde ik aan haar angstaanjagende toon.
Toen mijn schoolvriendinnetje werd opgehaald door haar opa om warme peertjes van oma te eten en ik mee mocht en het water me in de mond liep bij het idee, schoot mij net op tijd te binnen dat opa een vreemde man was. Hoe opa en vriendinnetje me ook probeerden te overtuigen dat opa niet vreemd was, voor mij was-ie vreemd. Toen ik mijn moeder vertelde dat een vreemde man mij bijna zijn huis in gelokt had met warme peertjes, maar dat ik stand gehouden had, zei ze dat het in dit geval gekund had, omdat opa’s van vriendinnetjes niet vreemd zijn. Wat inmiddels geloochenstraft is door berichten over vaders die hun eigen kinderen in de kelder verkloten. Maar goed, ik was gewaarschuwd.
In mijn puberteit luisterde ik niet langer naar waarschuwingen of loftuitingen. Het schoolkind was gezeglijk en altijd ziek, mijn eerste menstruatie was het keerpunt. Tolde mijn hoofd in mijn kindertijd van de gevaren, nu nam mijn bloed het over. De ingeboren eigenwijsheid kwam met verdubbelde kracht opzetten. Ik ging alles doen wat mijn moeder niet durfde en waar mijn vader geen tijd voor had. Ik ontdekte de weg van de ervaring.
Nu ben ik nog steeds niet bij de pedofielen. Er is een leven aan vooraf gegaan, karaktervormend en gebeurtenissen regisserend.
Volgende keer de gevolgen.
Lees andere delen:
24 reacties
Ik ben wel nieuwsgierig naar het vervolg, als is nieuwsgierig niet het juiste woord.
ik begrijp wat je bedoelt hoor Wilma; binnenkort lees je meer
Bij mij gaan meteen de ‘trommeltjes in de bovenkamer’ open…misschien kan ik er ook eens over schrijven, het is een idee. Ben zeer gespannen over en nieuwsgierig naar het vervolg, Anne.
wat goed dat er trommeltjes/luikjes/deurtjes open gaan Ellie; en hopelijk lukt het je er ook over te schrijven
Ik wacht met spanning het vervolg af, Anne.
Dank voor je reactie Wicky. Nog even geduld.
Ja spannend, maar dat is dit niet alleen. Jij weet het altijd spannend te maken. Vreselijk spannend vond ik het verhaal dat jouw Opa jouw vader opwachtte terwijl er helemaal niets was afgesproken. Ik meen dat het in de oorlog speelde.
Klopt Kees. Opa, oma en tante Greet waren vanuit Arnhem naar familie in Friesland gevlucht, mijn vader moest voor de Duitsers werken in Drenthe, een kanaal graven en wist te ontsnappen. In Friesland wachtte zijn vader hem op met een fiets met houten banden. Afijn, het hele verhaal is ergens op mijn website te vinden 🙂 Erg leuk dat je dat onthouden hebt!
Ik word er akelig van. Lange historie vanaf veel te jonge leeftijd …
dank voor je dapperheid X
Je moeder wilde een beter leven voor jou na haar oorlogservaringen. Erg he dat de angst dan regeert.
klopt Klaske, jeugdervaringen etsen de ziel
Benieuwend naar het vervolg.
Ik meen hier iets van Eva te herkennen.
Kan helemaal mis zitten hoor.
Zijn geen fijne ervaringen/ herinneringen
interessant Dimph! al schrijf je fictie, er is geen ontkomen aan jezelf
Sterke zin: “nu nam mijn bloed het over” wauw, zo kabbelend verhaal dat ineens zo krachtig wordt. Heel bijzonder.
Ha Jeroen, jij leest als een schrijver, dankjewel!
Het gevoelsleven is bij mannen minder ontwikkeld (in het algemeen) of het zit vnl in hun ‘flap’.
Had veel te maken met pedo’s.
Toen ik ongesteld werd was het afgelopen met die ene oom (aangetrouwd) geen familie, God zij dank.
Het zijn zielige figuren zonder ruggegraat.
Meisjes/vrouwen zouden moeten proberen er boven te gaan staan.
Het zijn ook levenslessen.
Lieve Annette, dankjewel voor je openheid en je wijze advies, tekenend voor jou XXX
Zie ik ineens deel 2, terwijl ik 1 had gemist!
Mooi beschreven hoe moeders waarschuwden zonder precies te zeggen waarvoor, maar dat je ‘het’ gewoon voelde.
goed gelezen Corry 🙂 ~ herkenbaar hè – dank voor je woorden X
Je schrijft als een tijger. Wij de prooi kunnen niets anders dan met grote ogen afwachten wat er te gebeuren staat.
Groetjes en tot horens,
Petra
wat een bijzondere reactie, dankjewel Petra
Met uitsluiting van pedofielen, heb ik veel gemeen met jou. Ook ik ging ten alle tijden, eenmaal onder moeders vleugels vandaan, voor ervaringsgewijs beleven. Niets kon mij gebeuren zolang ik maar bereid was de prijs te betalen.
Toch, terug kijkend op veel jaren, besef ik dat ik veel engelen op mijn schouder moet hebben gehad.
En je beschrijft dit, ja, als een zonnetje. Dat doe jij altijd.
verbaast me niet Athy, ik herken zo vaak zoveel in jou, hoe je alles aanpakt en beschrijft!
en misschien waren er ook pedofielen op jouw pad, lang niet altijd herken je ze, maar ergens is er ‘iets’… warme groet en dank voor je mooie reactie