Madonna World Tour

De logistieke uitdaging voor politie, gemeente en NS is ons hippiepaar volledig ontgaan. In hun relaxte leven van laissez faire, laissez passez komen zij onderweg mensen, steden, oases en evenementen tegen, mengen zich en maken zich los.
Nu is de Madonna World Tour 2012 die langs 26 Europese steden gaat, dit weekend toevallig in Amsterdam, net als zij hier zijn. Daarbij is iedereen uitgenodigd.
Dat het aantal plaatsen beperkt is, geldt niet voor happy hippies.
Rond kwart voor 6 zaterdagmiddag gaan de tuindeuren open. Hij die gewoonlijk blootsvoets in zwabberbroek ronddartelt, komt tevoorschijn op rode schoenen, benen in strakke jeans, net shirt, wild jack en een crazy pet die Solveig, special guest van Madonna, niet zouden misstaan. De zin die uit zijn mond rolt sluit daar volkomen bij aan.
‘We hebben kaarten voor Madonna, er waren er nog drie, we waren precies op tijd.’
Dat hebben relaxte lui. Ze waaien langs als het feest begint.
‘Hebben julie een printer om de kaarten uit te printen?’
Dat hebben ze ook altijd, een naaste, een hark van een medemens met gereedschap, klokken en thermostaten, computers en printers, agenda en auto. Zij die gewoonlijk binnen zit te relaxen in hemd en wappertje, komt gehuld in roze wolk van puur natuurzeep naar buiten op kittige schoentjes met enorme sleehakken en een blauwbloemige bruidsjurk, Madonna waardig. Zij gaat met Man naar de printer. Hij rookt relaxed een sigaretje buiten. Een goede gelegenheid het naadje van de kous uit te pluizen.
‘Hoe laat begint het?’
‘Ooooh, om half acht.’
‘Dat is over anderhalf uur. De gemiddelde fan wacht al uren.’
Foto: Inge Wiedijk’

‘Gaan julie op de Harley?’ 
‘No! Ik bel een taxi.’
‘Dan mag je wel vaart maken. Die staat hier niet meteen voor de deur. En wil je met de taxi naar Amsterdam? Dat kost!”
Ja, als gemiddeld persoon denk je altijd alleen maar aan geld. Hij haalt zijn schouders op.
‘Just to the station.’
‘Dan moet je de trein van 18.20 naar Centraal en dan moet je nog naar Ziggo Dome in Zuid.’
‘Oooh, dan nemen we weer een taxi.’
‘Voor de eerste taxi hier is, is de trein weg. Kees brengt jullie wel even naar het station.’ Met de auto. Jawel.
Klokke 6 zijn de kaartjes geprint. Man start de motor. Waar blijven ze? Hippie-hij zoekt zijn telefoon om foto’s te maken en taxi’s te bellen. Hippie-zij stift lippen en ogen. Dat doen ze maar in de trein. Man sleurt het Paradijselijk zonder pardon de badkamer uit en de auto in.
Klokke 18.10 zijn ze bij het station. Doet de kaartjesautomaat het niet op hun betaalkaart. Racen naar de ING. Pinautomaat buitendienst. Volgende pinautomaat. In tempo waarin je niet geflitst moet worden. Back to the station. Peace paar eruit. Roodgeschoeid, hooggehakt, wuivend en glimlachend halen ze de trein op het leukste nippertje. Man komt stomend terug.
‘Wilden ze vannacht met de taxi terug hierheen, maar ik had het reisschema net even uitgeprint met alle perrons voor heen en terug. Je gaat toch geen geld weggooien.’
Man = Man van Nu. Man vergeet taxi’s. Man vergeet hippies. Man vergeet Madonna. Man kijkt sport tot middernacht. Dan hoort hij inbrekers op het erf. Onverschrokken erheen. Voetstappen. Geruis en geritsel. Het paradijspaar.
Exact op tijd terug.
‘Jeeey man! It was really a magical tour! We hebben alle aansluitingen gehaald, het reisschema klopte op de seconde. Unbelievable! Dat heb je nergens ter wereld. Holland is very good! We waren precies op tijd bij Ziggo bij de ingang. We waren de allerlaatsten. De deur zou net dicht. Wij deden snel onze uitgeprinte kaarten in de automaat, accepteerde hij onze kaartjes niet. Wij snapten er niks van en gingen naar zo’n man die net de deur wou sluiten. Die man bekijkt onze kaartjes. Die waren goed en geldig. Alles klopte. Het waren niet de kaartjes voor zaterdag, het zijn de kaartjes voor zondag.’
Foto: Paul Barendregt