Varen, gevaren en vrouwenlogica

Er zijn tijden dat je nooit aan een spreekwoord denkt. Tot je hem nodig hebt. Dan knallen ze je kop in en gaan er niet uit voor je er wat mee doet. Deze bijvoorbeeld. Je moet nooit al je schepen achter je verbranden. Het is blijkbaar al langer dan vandaag duidelijk dat je er altijd eentje moet achterhouden, de reddingsboot. Je kan een boot verschepen, dat weten we nou wel, maar als het niet bevalt op de plek van aankomst moet je hem nog een keer verschepen.

Als ik een boot had, liet ik hem liggen tot alle stormen het land uit zijn en ik zelf in rustig vaarwater zit.
Ik heb niks met boten, maar deze ene speciale boot weet mijn aandacht vast te houden. Ik ben er twee keer op geweest, een keer in Enkhuizen en een keer in Medemblik. Ik heb geen verstand van boten en niet van havens, maar als je het mij vraagt is Medemblik beter, leuker, veiliger, huiselijker, vertrouwder, omhullender en rustig. Daarbij lig je in Medemblik goedkoper dan in Enkhuizen.
Dat heeft Man nog uitgezocht, of nee, die weet zulke dingen en meer van die merkwaardige dingen die je hooguit 1 keer in je leven nodig hebt en dan is het vroeg genoeg om het uit te zoeken. Hij hoeft nooit wat uit te zoeken, hij weet het al. Wat doe je hier dan. Docent worden en alles 100 keer uitleggen aan mensen die het niet nodig hebben op het moment van uitleg. Als je hardwerkende, enthousiaste leerlingen wilt, moet het hele onderwijs om. Scholen weg en overal een docent met 1 of 2 of 3 leerlingen en dan gaan ze op avontuur en dan moet er een boot van Nederland naar de andere kant van de wereld en hoe doe je dat. En vanzelf duikt dan ook de vraag op of die boot echt wel zo hoognodig naar de andere kant van de wereld moet.
Nee. Dat kan altijd nog. Die boot kan best even blijven liggen waar hij ligt. Die hoeft niet zo nodig verscheept te worden.
Zo, dat is dan weer een van die gedachten waardoor menig vrouw menig vriend en vijand een poot onder de stoel wegslaat. Jullie ook altijd met je vrouwenlogica. Zouden we met de boot naar Sri Lanka, gaat het weer niet door.

Toen ik in Medemblik op de boot was, leek het of ik op vaste wal zat. Niet dat geklots en gewiebel van het IJsselmeer er omheen en eronder. Ook niet al dat heen en weer geloop van passagiers en bootmensen en toeristen aan alle kanten.
Dat zal aan het moment gelegen hebben, aan het seizoen en aan de plek, maar toch ga ik voor Medemblik.
Ik bel de havenmeester.
Die vindt dat heel normaal. Dat een ander belt. Voor de boot van een huisgenoot. Dat is typisch des boots en des waters.
In het overtuigen van mij hoe leuk een boot is, is dit altijd het argument van Jan en Alleman en Man. Op het water is iedereen aardig voor elkaar en helpt elkaar. En waarom hebben ze dan land uitgevonden en Holland drooggemalen. Als het allemaal zo makkelijk is, laat de wereld dan gewoon onder water lopen. Hoezo angst voor de zondvloed, wees er blij mee.

De havenmeester is een meewiegend man. Dat zie je door de telefoon.
Ja, de boot kan rustig een jaar in de haven van Medemblik liggen. Zonder de eigenaresse aan boord. Dan kan ze wel een jaarabonnement nemen. Daar zijn ze mee opgehouden, maar mondelinge overeenkomsten zijn net zo goed op het water. De ligprijs gaat per vierkante meter en 26 x 4 = ongeveer 100, dus dat wordt ongeveer 2000 euro op jaarbasis en dat is heel wat goedkoper dan 35 euro per etmaal in het seizoen dat elk moment begint. En ja, het abonnement kan met terugwerkende kracht ingaan op elk moment vanaf 1 januari 2013. En het mag ook beslist worden als de eigenaresse er zelf is. En dan zal de havenmeester heel graag de boot op de juiste plek aanmeren achter de brug tegen een andere boot aan. Met deze havenmeester aan het roer ligt de boot tijden veilig voor anker en koopt mijn huisgenote tijd en rust.

Wat daar allemaal mee kan. Met tijd en met rust. Puur Zen.
Je kan besluiten nemen en erop terugkomen. Laat de gedachten maar stormen, de boot ligt luw.
Je kan de boot op het beste moment naar Sri Lanka laten varen door Kapitein Rob uit Alkmaar. Als er geen oorlog onderweg is en geen zeepiraten. Voor een boot gaat er niets boven veilig vaarwater.
Je kan de boot een zeewaardige behandeling laten geven. Ideaal als je ermee overzee moet. Kapitein Rob zal dit zeker toejuichen vanuit Alkmaar.
Je kan terug als Sri Lanka niks is. Dat kan. Alles kan omslaan in het tegendeel. Echt alles. Dat heb je in een wereld die draait op dualiteit. Eb en vloed, hoogtij en laagtij, zomer en winter, oorlog en vrede.
Je kan elk moment naar Nederland om zwoele of stormachtige boottochtjes te maken op haar eigen boot. Even los van de woelige baren aan de andere kant van de wereld.
Je kunt je vaarbewijs halen en dwars door Europa varen over brede rivieren en oneindig laagland en hoogland inkijken.
Ik zie het voor me. Als ik iets met een boot had, zou ik het zo doen.

Ik mail mijn huisgenote deze vloedgolf aan gedachten.
Zij mailt stormachtig terug. Laat nou toch de golfslag die door mijn gedachten is geslagen aan de andere kant van de wereld door haar zijn heengegaan. Geen wonder dat astrologen het zoeken in de sterren. Die stralen overal.

Ze heeft net een fantastische baan aangeboden gekregen en ook nog een groot huis met een tuin waar de poezen heerlijk kunnen opgroeien. Dat opgroeien kan nog enigszins voor verrassingen zorgen, maar dat merk je niet bij geleidelijke groei. Dat is met kinderen, dat is met Savannahs, ze doen er drie jaar over. Ineens denk je, ben jij zo gegroeid of is mijn schoot zo gekrompen?
Ze hoeft de boot niet als woning in Sri Lanka.
Hij dreigde zogezegd net een blok aan haar been te worden. Verkoop zo’n boot maar eens op stel en sprong.
Ze is blij met de havenmeester, blij met Medemblik, blij met mij.
Als de baan alles is en het huis ook, kan ze hem altijd nog verkopen of verschepen en als de baan niks is en het land ook niet, kan ze terug naar Nederland naar haar boot en haar personal coach.