Met twee kippen is het leven niet stil. Ze kakelen de hele dag en onder luid getok geven ze je elke dag een ei, veertien eiren in de week. Daar moet je wat mee en daar kun je wat mee: koken, bakken, klutsen en zelfs rauw zijn ze te pruimen. Punt is dat ik aan één ei in de week genoeg heb. Dat wordt dus weggeven. Daar heb je eierdozen voor nodig, die je niet hebt omdat je geen eieren koopt. Dus komen buren, vrienden en bekenden met hele grote eierdozen aan en dan is het zuinig om er maar zes, laat staan vier in te doen.
Zo gaat het een paar maanden door en krijg ik van alle kanten te horen hoe lekker ‘mijn’ eitjes zijn in mayonaise, bavarois, schuimpjes en andere hogeschoolkunsten. Heel leuk, maar ik ben geen kokkin en boodschappen vergeet ik ook nog wel eens.
En dan zit ik op een namiddag moederziel alleen in huis met een flespompoen, zo heet dat model, en drie eieren. Hier moet ik het mee doen. Geen idee wat. Geen idee hoe. Het lijkt me ook niet lekker. Waarom heb ik dat ding ook gekocht?
Dat kwam omdat ik de plaatselijke winkelier bezoek en die had hem liggen, eentje, biologisch ook nog. Niemand wist wat ermee moest, dus de volgende dag stond dat ding er nog. En de dag erna. En toen heb ik hem maar gekocht.
Als ik het niet weet, ga ik rechtuit. Op de fiets is dat makkelijk, uiteindelijk kom je wel iets tegen dat je verder helpt, desnoods een verkeersbord.
Als ik het met koken niet weet, pak ik een mes.
En dan ben ik hooked. Het is of ik aan het kleuren ben en dat vind ik leuk! Het is nog leuker, of de pompoen zelf aan het kleuren is. Wat een gloedvol oranje! En dan die vorm! Dat nestje met zaadjes!
Die zaadjes haal ik eruit met een lepel. Het ding lijkt nu zelf wel een lepel. Jammer dat ik hem in mijn haast heb doorgesneden, maar toen zag ik er nog de vorm van een appel in.
Hoe nu verder?
Ik pak het mes maar weer.
Nu zijn het mooie maantjes, maar wat kan ik hiermee?
Tot mijn eigen schik krijg ik een heuse brainwave.
Ik heb nog bladerdeeg in de vriezer! Precies genoeg om mijn taartvorm mee te bedekken.
De zon lacht me toe.
Nog even lekkeren spikkelen met de vork.
En dan het feestje van de oranje maantjes in de gele zon
Er kan nog meer kleur bij:
ik heb nog wit van verse geitenkaas
en groen van verse munt.
De kunst van kunst is op tijd stoppen. Maar wat is op tijd?
In het peinzen over deze filosofische vraag, valt mijn oog op de drie eieren.
In zekere zin gaat het dan mis.
Ik pak het mes en sla ze stuk. Pak de garde en roer ze. Restje zure room erbij, kwark, soyamelk.
Dat giet ik over zon en maan.
Het is er niet mooier op geworden.
Gelukkig heb ik een oven.
Drie kwartier en 175 graden later heeft de transformatie plaatsgevonden.
Het stilleven is pompoentaart geworden.
30 reacties
Anne…echt op jouw manier gedaan. Ik voel je energie en je enthousiasme van het bezig zijn! De taart lijkt mij overheerlijk!! <3
Ellie, het was een streling voor oog en mond – en ook nog een stimulans om meer taarten te maken!
Eigenlijk is flespompoen de lekkerste onder de pompoenen en je hoeft hem ook niet te schillen! Wat een mooie en vast ook nog heerlijke taart. Luid tokkend tot stand gekomen!
Ik heb um idd niet geschild, en de taart was echt lekker, misschien maak ik die nog eens, ik heb nu een recept 🙂
<3
<3 en dan weten we allebei dat we een hartje bedoelen, Reepke :)
Je kan zoveel met pompoen doen niet alleen soep, maar zoals je nu gedaan hebt, taart.
Ook lekker linzen er doorheen en kaas.
Gr Jan(Wilde een Tuin)
Jan Wilde een Tuin! Wat leuk jou hier te treffen! Wij zijn wel eens in die wilde tuin van je geweest, bijzonder inspirerend! En ook nu inspireer je weer, ga ik volgende keer doen, dankjewel.
Ik lach me rot, glimlach daarna. Ja, Anne, je bent de klos, een bent een KOKKIN geworden….. Kukeleku, o nee, je hebt alleen kippen……
Wat verrassend, hè Hans, dat ik nog eens plezier zou krijgen in koken, in elk geval het maken van groentetaarten. Groetjes!
Wauw! Wat valt er nog meer te zeggen…
Eet smakelijk, Mies 😉
Dat ziet er heerlijk uit!
En zo smaakt(e) hij ook, Mieke, heerlijk
Maar…………….. het smaakte wel nog een beetje?
Haha Harie! Echt iets voor mij om dat er niet bij te zetten, maar intussen heb ik dat goedgemaakt met de reply’s 🙂
Creaties creëren<3
Joke, dat is het helemaal!
Jij bent creatief op velerlei gebied. ‘ n beetje prutsen smaakt vaak helemaal goed….bedankt Anne voor het idee. Ik heb die pompoenen al zo vaak zien liggen geen idee wat ermee te doen nu weet ik het. Eet smakelijk
wat leuk dat jij er nu ook iets mee gaat doen, Dimph! Wn het is echt heel lekker, vooral ook door de toevoeging van de smeuiigheid, die maakt er een geheel van en de nodige kruiden, die pepermunt erbij was verrassend lekker – ik had geen andere groene kruiden in huis en deze munt was van een sterk soort. Ik ben benieuwd wat jij ervan maakt. Als je me een foto van het resultaat stuurt, zet ik die op dit blog onder de mijne. Veel plezier ermee!
S T I l – L E V E N ? Zo te zien aan de Foto’s zit U daar aaan “Gebakken!”
Joshua! 🙂
aan jouw ogen mankeert werkelijk niets!
Nog nooit gezien deze blogzijde en meteen een ware kokkin!
Mijn WordPress is dan na jaaaaren bijgewerkt. Ik gebruikte hem vnl voor mezelf als vergaarbak om vergaarsels te bewaren…..
Vergaarsels, Annette, dat is echt een woord voor jou, zo beeldend ~ de plek waar het langzaam maar zeker kan pruttelen en garen… dank!
Laat ik nou ook zo’n ding op mijn aanrecht hebben staan. Niet wetend hoe en wat. Jouw behandeling ziet er smakelijk uit; inmiddels kreeg ik een recept voor de oven. Wordt vervolgd, dit bericht, als ik er aan denk. Daar zit een grote kneep: als ik er aan denk….doe mijn best!
Haha, die kneep ken ik, Athy!
Ik ben natuurlijk erg benieuwd naar het ovenrecept en hoop dat je eraan denkt en dan ook nog dit blog terug kunt vinden 🙂
Eet smakelijk!
Ik heb die dingen ook altijd bij mij thuis staan, niet wetende wat ik ermee moet! Als ik er al wat mee doe is het meestal de standaard pompoensoep maar nu kan ik dus ook aan het bakken gaan! Leuk, bedankt voor de tip.
graag gedaan, en… je kunt er dan gelijk ook foto’s van maken, Fotomomentje 🙂
Ziet er mooi uit!
Stilleven & lekker!!!