Om achter het geheim van de zwerfkat te komen, moet je het geluk hebben dat er eentje in je leven komt. Dan ontdek je dat een zwerfkat geen aanloopkat is en zeker geen geboren huiskat. Al heeft hij er wel wat van. Zo is hij net zo alert als mijn katten waren, net zo snel en heeft hij net zo’n ontwikkeld jachtinstinct. En toch is het anders.
Is het zijn rolmopserigheid? Dat had geen van mijn katten en lijkt niet te rijmen met een bestaan als zwerver. Ik lees in een artikel dat zwerfkatten vaak dik zijn omdat ze alles eten wat op hun pad komt. Dat snap ik, want je weet nooit wat de volgende dag brengt en een randje vet beschermt tegen naderende kou. Mijn holistisch dierenarts zei eens dat zo goed als elke kat te dik is. Je moet de botjes kunnen voelen, de organen. Wat natuurlijk handig is voor een dierenarts. Dat snappen we allemaal.
Om dichterbij het geheim van de zwerfkat te komen, moet je het geluk hebben dat jij in zijn leven mag figureren.
Mijn relatie met de zwerfkat begint op het moment dat ik een blikje sterk ruikende vis voor hem koop om hem te lokken. Dat is sneller dan ik doorheb. Ongemerkt sluipt hij mijn werkschuur in, springt op het aanrecht en voor ik hem gezien heb, neemt hij het blikje in zijn bek en snelt weg. Als ik hem wil behoeden voor een afgesneden tong en het dekseltje er af wil halen, is hij me voor. Ratsa, een haal over mijn arm. Tjakka, mijn wijsvinger priemend boven zijn hoofd. Hij sist als een gloeiende cobra, ik preek ijzingwekkend. Zijn stem, mijn stem. We meten onze kracht. Kijken elkaar in de ogen. Bevroren stilte. Onze verhouding is begonnen.
Vanaf nu letten we op elkaar. Dat wil zeggen, hij weet exact waar ik ben en wanneer. Is er eerder als de kippen bij als ik met eten kom. Ik heb geen idee waar hij uithangt. Zie het resultaat van zijn optreden: geen kat waagt zich nog in zijn gebied. Zelfs de kauwtjes, de valk en de uilen houden zich gedeisd. Het territorium van de zwerver groeit met de dag; hij verdedigt zijn rijk met straf optreden, waar ik eenmaal getuige van ben. Als het rood-witte katje zich achterin de tuin waagt, komt mijn zwerver uit de lucht gevallen in een formaat dat een ballon in zijn binnenste doet vermoeden: minstens twee keer zo groot sist hij éénmaal. De indringster weet niet hoe snel ze weg moet komen.
Tot mijn verbazing en geluk zijn de drie kippen onderdeel van zijn domein. Het is zelfs zo dat ik hem zie sproeien in de ren op de enige plek waar een kleine opening is voor de egel die aan de andere kant van dit hek woont. Indringers, hoe klein ook worden niet geduld in zijn rijk. Dankzij deze actie weet ik nu wel dat het katje een kater is. Zijn geslacht is namelijk volledig aan het oog onttrokken door een huidplooi vol reservevet, gevoegd bij zijn enorm dichte vacht.
En dan is er een bonk. Bam! Echt een keiharde klap bij de achterdeur. Het is de zwerver die de tijd rijp acht zijn territorium uit te breiden binnen ons huis. Hierbij heeft hij in de run op het kattenluik zijn neus gestoten omdat Kees uit voorzorg dit luik op slot heeft gezet. Het katje kijkt door het raam. Hoe kan hij zijn territorium uitbreiden? Hoe komt hij binnen? Ik wil gelijk het luik openen. Zo leuk lijkt het me om te zien wat hij binnen gaat doen.
‘Nee!’ Kees is onverbiddelijk, ‘we nemen hem niet in huis. Aanloopkatten horen buiten, dan zijn wij vrij om te gaan en staan waar en wanneer wij willen.’
Ja hoor.
Zwerfkatten zijn geen aanloopkatten, ze zijn slim, dit zwart-witte exemplaar in het bijzonder. Als hij welgeteld één keer zijn neus gestoten heeft, weet hij dat hij het moet hebben van de biotoop van de vrouw: de werkschuur. Zijn eerste actie daarbinnen was succesvol: het weggrissen van het blikje vis. Zijn volgende actie is het annexeren van de hele schuur: het aanrecht, de tonnen kippenvoer, de werkbank, de kast met scherven en die met gereedschap, de betonnen putdeksel met steentjes, de houtkachel zonder kachelpijp en de enige stoel, ook het inpandige nachthok van de kippen krijgt een grondige beurt.
Hij gaat met zijn snorharen, zijn kop en zijn hals overal langs, ook mijn voeten en kuiten krijgen een beurt. In herinnering aan mijn eigen lieve katten, zie ik dit aan voor een liefdesbetuiging en wil hem aaien. Ai! Hij blaast venijnig in mijn gezicht, zijn scherpe klauw klaar om toe te slaan. Wie is hier de baas! Wie is hier eigendom?
Wat hij ‘s nachts uitspookt, is zijn geheim, maar als ik ‘s ochtends het gordijn van de slaapkamer open, zie ik hem liggen op de kussens van de pieper, een Westfries woord voor open tuinhuisje. Zodra hij de achterdeur hoort, rent hij naar de werkschuur. Zijn personeel is wakker, zijn eten komt eraan!
Het wordt kouder. Van mij mag hij nu onderhand wel in huis. Desnoods in de werkschuur, waar Kees dan wel even een kattenluik in moet maken. Kees is onvermurwbaar. ‘Je weet niet wat je in huis haalt met zo’n zwerfkat. Laat hem toch lekker zwerven. Voor je het weet, zit je eraan vast. Ik ken jou.’
Ik ken mezelf ook en haal de mand van Lukkie uit de opslag. Dankzij Corona kon hij niet naar de kringloop. Aan alles zit altijd een gelukje vast. Het is zo’n mand die aan alle kanten gesloten is, behalve een opening voor de kat. Dekentje erin, dekentje erop. Voederbakje ernaast. In de pieper. En jawel, de volgende ochtend ligt hij in de mand te slapen. Hoe lief is dat! De dag erna zit hij er bovenop. En als de zon schijnt, ligt hij op de bank. De pieper is zijn thuis en hij promoveert mij tot zijn poolster. Ik hoef me maar te vertonen of hij loopt achter me, voor me, naast me, rondom als een satelliet.
Het vervolg laat zich raden.
Denk je.
Maarrrr… een zwerfkat is geen huiskat.
Je kunt hem zoeken maar echt niet vinden. Je kunt je verschansen achter muren en deuren, hij weet waar je bent. Hoe hij plots naast je kan opduiken als je zijn geheim deelt, blijft zijn geheim.
wordt vervolgd
Meer verhalen over Lukkie kun je hier lezen: https://annevellinga.nl/2014/03/19/kattenverdriet/
https://annevellinga.nl/2016/06/07/katten/
Hier het eerste deel: https://annevellinga.nl/2021/01/19/aanloopkat/
39 reacties
Het katertje doet mee met de mannenmode. Hij heeft een zwart baardje.
goed gezien Klaske! en hoe hij naar zichzelf kijkt!
Wat een karakter! En hij is knap… Type gevaarlijke man 😉
Onze aanloopkat was de zachtaardigheid zelve, en ze had een thuis, een eindje verderop. Ze sproeide ook! Zelfs vrouwtjes sproeien wel eens, maar het was geen lucht die zo erg bleef hangen als die van een kater.
Ik ben benieuwd hoe dit verder gaat… En waar deze harlequin nog meer komt! Kennen de buren hem ook?
Het jammere met die katten in de tuin is dat de vogels zo schuw worden. Maar je kunt niet alles hebben.
Ha Dani, jullie hadden een aanloopkat! Die hebben ergens een eigen huis of meerdere huisjes. Dit katje heeft voor zover ik heb kunnen nagaan nergens een huis… er is wel een man in de buurt die een aantal jaren geleden samen met de dierenambulance zoveel mogelijk zwerfkatten gevangen heeft, ingeënt en gesteriliseerd/ gecastreerd. Hij heeft er toen tien onder zijn hoede genomen: vijf als huiskat en vijf in de schuur, kattenluik aangebracht en dagelijks voer. Dit katje is niet een van hem… Niemand weet waar hij vandaan komt, misschien gedumpt, misschien….???? Dat is zijn geheim…
Ik geef de vogels voer in draadmanden waar geen katten of grote vogels bijkunnen en op hoge plekken, waar ze snel weg kunnen. Tot nog toe zijn de tuinvogels nog aanwezig. Ik vind vogels heerlijk en er zijn er steeds meer. De koolmezen zijn alweer bezig de nestkastjes in te palmen… Ik hoop dat het goed samen blijft gaan…
Ik kijk nu al uit naar het vervolg. Een slim katje dat weet wat het wil, een schoonheid ook! Leuk om te lezen dat de kippen erbij horen.
Ellie! Je blijft je verbazen met dt katje. Het zou één verhaaltje worden, nu zijn het er al twee en ik heb nog niet een kwart verteld van wat hij me allemaal laat beleven. Fijn dat je ervan mee kunt genieten! En ja, heel bijzonder hoe hij de kippen toelaat in zijn domein!
En dat verlangend naar binnen kijken en dan als een koning naar zichzelf kijken.
zo leuk dat je dat koninklijke in onze zwerver ziet, Klaske.
Wat leuk dat we mee mogen kijken. Deze zin had ook op onze kater kunnen slaan: “Om dichterbij het geheim van de zwerfkat te komen, moet je het geluk hebben dat jij in zijn leven mag figureren.”
Onze Spock was geen zwerfkat maar hij maakte het ons steeds duidelijk dat hij de belangrijkste figuur in ons gezin was. Helaas is hij al een hele tijd geleden overleden.
Ik kijk weer uit naar het vervolg.
Spock! Dat lijkt me de enig juiste naam voor jullie kat. Wat mis je zo’n dierbare huisgenoot als hij er niet meer is hè. Elk wezen is uniek en onvervangbaar. Elk nieuw wezentje in je leven is een verhaal apart en het doet me goed dat je het verhaal van dit katje graag leest. Er volgen er meer.
Ha Anne, ik word blij van jouw kattenverhalen Dank voor het benoemen van de verschillen tussen een aanloopkat en een zwerfkat. Overigens denk ik dat het een gradueel verschil is met de huiskat aan de andere kant van het spectrum. Al wordt geen enkele kat uiteindelijk een complete huiskat tenzij je hem opsluit. En al helemaal geen eigendom van een mens al denken de meeste mensen daar helaas anders over. Getuige de —in mijn ogen idiote- actie van Amsterdam om chippen voor katten verplicht te stellen.
Maar genoeg daarover anders word ik een stuk minder blij en dat was nu juist de aanleiding voor dit bericht.
Om te beginnen met het chippen, het schijnt niet de bedoeling te zijn mensen op kosten te jagen en is op dit moment gratis in Amsterdam las ik toevallig net.
Maar wat heerlijk om van katten te houden en te genieten van hun aanwezigheid. Helemaal van zo’n zwervend katje dat zich ineens gaat settelen in je tuin, pieper, werkschuur, maar vooral in je hart…
Het gaat mij niet om de kosten. Ik vind het heel vreemd dat je een kat tot jouw eigendom mag bestempelen. Maakt het extra lastig om weg te komen als je ‘baas’ je niet bevalt.
Bovendien hecht ik sterk aan integriteit van lichaam ook voor dieren.
En inderdaad heerlijk om je met hart en ziel aan elkaar te hechten. Daar is geen chip voor nodig om dat te bevestigen.
Fijn dat je wat meer achtergrond geeft van je visie, Renate. Ik begrijp nu pas waar je op doelt en kan er een eind in meegaan. Dingen die moeten kan ik al helemaal niet tegen, of het nou vaccinaties of chips zijn. Voor katten, honden, mensen, vogels, vissen. Al die chips en camera’s, inwendig en om poten en nekken. Brrr. Ik doe het niet, behalve als ik het doe. Dan eet ik biefstuk van een lieve koe en laat Lukkie chippen.Uit vrije keuze, na eigen overweging. Dat vind ik de kern, dat je zelf nadenkt, waarneemt, is het nodig?
Katten hechten zich in veel gevallen meer aan hun territorium dan aan hun baas. Prachtig zijn de verhalen van katten die 1000 km weten af te leggen naar hun thuis. Er zijn echter ook verhalen van katten die van hun baasje houden en verdwalen door verschillende omstandigheden en zwerfkat worden, zoals de rode Boris, de neef van Janus, die kwijt raakte tijdens een vakantie tot ontroostbaar verdriet van zijn bediende die bij terugkeer wekenlang gezocht heeft in de wijde omtrek van het logeeradres en haar eigen huis. En Roets, de achterneef van janus, die bij een verhuizing aan het dwalen sloeg en onder een auto kwam. Dat zijn twee nakomelingen van één moeder, van Pippi, die in totaal elf nakomelingen kreeg. Twee van de elf van wie ik het weet.
Van onze katten hebben we alleen Lukkie uit voorzorg gechipt. Zijn moeder Zora was vrijwillig een huiskat die geen risico’s nam en 19 jaar werd. Of it zwerfkatje gechipt is, weet ik niet. Zijn keuze is duidelijk en respecteer ik van harte.
Dank voor je uitgebreide uitleg over jouw standpunt. Ik geloof dat veel mensen met de beste bedoelingen hun kat chippen. En er zullen ook zeker katten teruggevonden zijn door een chip die graag weer naar huis en huisvriend wilden. De partij van de Dieren die ik een warm hart toedraag en die juist de belangen van dieren behartigt is ook voor verplicht chippen van katten. Net als de dierenbescherming.
Ik vrees dat ik behoorlijk alleen sta in mijn mening hierover dus. Jammer wel dat de katten zelf niet mee mogen/kunnen stemmen over dit onderwerp. Zij zijn de belangrijkste partij in dit geheel tenslotte.
Maar het is een ingewikkeld onderwerp. Zolang we huisdieren houden, en de mens beschouwen als degene die mag beslissen over het lichaam van deze dieren, zullen kwesties als deze -en als castratie/sterilisatie- een dilemma blijven. En ik denk niet dat deze toestand snel zal veranderen. Misschien wel nooit.
Lieve Renate, ik nodig je uit een gastboog te schrijven. Je hebt een waardevolle, originele visie die je helder onder woorden weet te brengen, een gezichtspunt waar ik graag een stem aan geef. Je kunt onze horizon verbreden, je kunt ons aan het denken zetten. Dankjewel.
Lieve Anne, dank voor je ruimhartige aanbod. Ik voel me vereerd. Ik voel niet direct de ruimte bij mezelf om dit nu te doen maar ik ben heel wisselvallig daarin dus wie weet ?
Als het opborrelt ben je hartelijk welkom. De dieren (en lezers en ik) verheugen zich nu al op je komst.
Zo herkenbaar, ik had ook een aanlooppoes en mis haar nog steeds.
Kijk maar op https://janwildeeentuin.blogspot.com/search?q=kat
Liefs Jan(Wilde een Tuin)
Wat een mooie lapjeskat Jan Willem. Geen wonder dat je gelijk verliefd was! En zo jammer dat je allergisch bent voor katten, maar wat heb je haar een goede tijd gegeven en daarna in goede handen overgedragen.
Ik wilde onder je blog reageren, maar op de een of andere manier lukte het niet doordat ik iets telkens net niet goed deed.Had ik alle stoplichten getraceerd, moest mijn google-account geverifieerd worden en ik wist mijn wachtwoord niet meer…. vandaar dat ik het hoer maar even doe.
Lieve groet van Anne
Prachtig verhaal Anne.
Kort en krachtig Kees!
Misschien ga je dit katje nog meemaken! Met liefs!
Anne, wat een heerlijk verhaal, beiden gelukkig, de zwerf en jij. Kees is verstandig dat moet ik hem wel nageven. Maar je zit er al aan vast. Heerlijke foto’s ook. Ik heb genoten van woord en beeld. Groeten, Athy
Goedemorgen Athy, ja, wat een verhaal stapt zomaar je leven binnen… het kleurt mijn dagen en vult mijn hart, ik ben er blij mee. Fijn dat je ervan meegeniet. Groet!
Als dit een mens was, zou je hem dan ook waarderen?
Katten zijn over het algemeen zeer sociaal, op anarchistische grondslag – trefwoord “respect”. Deze jongen heeft daar weinig van, afgezien van de kippen. Dat wijst op zijn herkomst: een boerderij, waar hij waarschijnlijk is weggejaagd door zijn soortgenoten, misschien zelfs zijn moeder, wegens asociaal gedrag.
Goede vraag jdekat ~ om bij stil te staan en bij jezelf te rade te gaan. De euro die je in de hoed van de accordeonist gooit, de stichting die je steunt, de mensen die je groet of haastig voorbij loopt. We bukken om een lieve hond te aaien, geven wortels aan het paard in de wei, strooien voer voor de vogels. Vrijblijvend gedrag. Je kunt het doen en laten.
Een zwervend mens is nooit op deze wijze mijn tuin en mijn leven binnengestapt. Er zijn wel outcasts die mijn hart zijn ingelopen. Mijn liefste outcast is verdronken in een gracht toen hij dronken op de kade zat. Dat doet voor altijd pijn.
Als er een klik is, maakt het niet uit of het een kip, een kat, een mens is. Maar als er nu een zwervend mens in mijn tuin opduikt en het rauwe vlees van mijn zwerfkat neemt, denk ik niet dat hij het er ongeschonden van af brengt.
Misschien is dit zwervend katje inderdaad een boerderij kat; het zou verklaren waarom hij zo graag het kippentrapje neemt om in het nachthok in het hooi een dutje te doen. En ook dat hij de kippen niet aanvalt. Wie weet hebben de boerderijkippen hem dat afgeleerd. Je weet het niet. Verleden speelt een rol, ik doe het het liefst met wat zich voordoet in het hier en nu. En dit katje heeft mijn hart gewonnen.
Wat een geweldig verhaal Anne. Dit katje is er zo eentje waar je van houdt, of je wilt of niet. Een koetje!
En wat een slimmerik he. Toch zijn ze zo anders, je hoeft inderdaad niet te verwachten dat hij bij jou op schoot komt, of dat je hem kunt aaien. Al weet je het nooit.
Ik had een Oidy-poes in de opvang, die ik één keer per ongeluk heb geaaid. Als ze had gekund, had ze haar middelvinger naar me opgestoken 😉
Maar deze wil jouw eten en hij wil bij je wonen. Bij je horen ook, en bij de kippen. Dat lijkt me een mooie en goede keuze. Ik ben benieuwd naar het vervolg!
Ik merk aan alles dat je dit gedrag van heel nabij zelf hebt meegemaakt, Marjolein. Zo leuk!
En dit is echt een heel bijzonder dier, die me nu al zoooo dierbaar is!
Hij is al niet meer weg te enken uit mijn leven…
Geen dag is hetzelfde met dit wezentje om mij heen.
Maar wat is een Oidy-poes? In de opvang – werk(te) je in een dierenopvang?
En die middelvinger, ja, die herken ik bij dit katje ook!
Mooi verhaal weer Anne !
Heb je mijn notitie over een kat weleens gelezen? Hier komt het…
Bram
We kregen een oppas-poes,
vond dat niet zo nodig, alleen maar lastig eigenlijk.
maar ja, nee zeggen tegen je dochter is ook lastig.
Bram kwam, en gedroeg zich vreemd,
terecht….. hij had hier niet om gevraagd.
Krabde aan de deur van de slaapkamer toen ik wilde slapen, Ik herinnerde me dat dochter had gezegd dat Bram niet graag alleen wilde zijn, maar nadat ik hem duidelijk had gemaakt dat dit soms niet anders kan, toonde hij begrip en dat werd steeds meer wederzijds.
Als hij op de ene bank lag en ik op de andere zat en ik tegen hem begon te praten, kwam hij naar me toe en hadden we gesprekken.
Gisteren is hij weer opgehaald…….en ik mis hem….
Ha Peter, wat leuk dat je dit verhaal over Bram hier vertelt. Ik had het nog niet gelezen, dus extra welkom hier.
En dat je in gesprek raakte met hem, geweldig. ik heb ook het gevoel dat ik gaandeweg met dit zwerfkatje in gesprek raak, zij het dat hij mij meer duidelijk maakt dan ik hem…
En dat missen vind ik lief. Groetjes!
Je blijft “Luck” hebben! Eerst met Lukkie, daarna met “number two”. Ben benieuwd hoe hij gaat heten. En, of hij naar die naam gaat luisteren. Groetjes van een zelf niet zo kattige Ank.
Ha Ank, gaat het goed en gezond allemaal daar? Hoop het. Wij hebben geluk met elkaar, de kippen, de kat en de tuin en niet te vergeten mijn werkschuur, daar zit ik een groot deel van de dag ~ heb daar geen internet, wat een zegen…., en kom aan bloggen amper toe. Maar dit katje brengt zoveel vertier en verhalen dat er wel een vervolg gaat komen. Lieve groet!
Wat een heerlijk en bijzonder verhaal, als jij vertelt/schrijft word je meegenomen. Dank je wel lieve Anne!
En de pieper, als echte westfries kon en ken ik deze alleen als een aardappel.
Ha achtergrondje! Een pieper is in de Betuwe ook een aardappel, daar heb ik lang gewoond ~ ik vraag nu gelijk even aan Kees hoe dat zit met de westfries pieper…… ‘oooooh, zegt ze dat? Nou ja, het is ook een aardappel, maar wij noemen dat altijd een pieper, zo’n boetje met één open kant.’
Boetje weet je wel?
En dank voor je aanstekelijke waardering van mijn verhalen. Blij mee. Lieve groet.
Een boetje is mij zeer bekend, ook de Boet 😉 Maar zo’n boetje met één open kant dat dat een pieper kan zijn wist ik dus niet. Ik ga mijn ouders eens vragen, misschien dat die het wel weten. Of is het echt Obdams, kan ook, westfries heeft nl best nog wat varianten. Zoals “skommel” (schommel?) , nag effies ien skommel .. (nog 1 wasje laten draaien in de wasmachine) schijnt ook plaatselijk te zijn.
Lieve Anne, een warme groet voor jou en Kees !
Wat een leuke wetenswaardigheden, Achtergrondje. Als ik het onthoud, zal ik dat eens zeggen tegen Kees ‘nog effies een schommel’ , alleen al om de leuke beeldende taal krijg ijk subiet zin een schommeltje te doen vandaag. Lieve groet!
Ik ben een tijdlang vergeten jouw verhalen te lezen..soms gebeurt dat..zgn te druk met andere dingen.. Ik heb je weer ‘ontdekt’ en blij toe want dit is dan weer het eerste juweeltje wat ik lees. Liefs, Wicky
Fijn dat je me weer leest en schrijft! Ik ben zelf op dit moment vooral in mijn werkplaats te vinden en kom minder toe aan bloggen, en dan is het stimulerend jou hier te ontdekken!
Wat fijn om te weten. x